ΑΠΛΑ ... ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΣΑΣ

ΑΠΟ ΑΔΕΙΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΩΝ ΦΤΙΑΞΤΕ ...ΕΝΑ ΣΚΑΜΠΟ

ΥΛΙΚΑ:

ΑΔΕΙΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ, ΚΟΠΙΔΙ, ΨΑΛΙΔΙ, ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΗ ΤΑΙΝΙΑ,
ΥΦΑΣΜΑ, ΜΑΛΑΚΟ ΥΛΙΚΟ, ΒΕΛΟΝΑ, ΑΝΘΕΚΤΙΚΗ ΚΛΩΣΤΗ.

Ο αριθμός των μπουκαλιών θα εξαρτηθεί από το μέγεθος του σκαμπό. Για τα δύο σκαμπό των φωτογραφιών χρειάστηκα 24 μπουκάλια για το παραλληλόγραμμο και 14 για το εξάγωνο.Ανάλογα είναι και το ύφασμα.

Κόβουμε τα μισά μπουκάλια και τοποθετούμε το ολόκληρο μπουκάλι, με κλειστό το καπάκι, μέσα στο κομμένο.

Τα ενώνουμε με ταινία που την τυλίγουμε γύρω τους αρκετές φορές.

Βάζουμε γύρω γύρω το ύφασμα και το ράβουμε. Εγώ βρήκα στα μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας ύφασμα που είχε μαζί και το μαλακό υλικό. Αν δεν έχετε τέτοιο χρησιμοποιήστε οποιοδήποτε σκληρό ύφασμα.

Στο επάνω μέρος βάλτε ένα παλιό μαξιλάρι ή ένα κομμάτι υλικό για μαξιλάρια.

Ράβουμε και το επάνω μέρος προσεκτικά και το σκαμπό είναι έτοιμο!!! 

Μπορείτε να το διακοσμήσετε με διάφορα σχέδια με την τεχνική του αλπικέ (κομμάτια ύφασμα) ή να το ζωγραφίσετε με χρώματα για ύφασμα. Τα δικά μου τα αγόρια τα θέλανε σε σκούρους τόνους.

ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΤΗ ΔΟΚΙΜΗ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ 

ΚΑΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΑ 120 ΚΙΛΑ...
ΓΙΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ...

ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ: 6 ΕΥΡΩ ΤΑ 2 ΣΚΑΜΠΟ

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

ΕΛΕΝΗ ΔΕΛΕΟΠΟΥΛΟΥ

ή "Μάνα Αντρίλα"

TO ΤΑNGO ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ .... "ΕΝΗΛΙΚΩΝ" .... ΦΑΙΗ ΕΠΟΙΗΣΕΝ.....

Τριανταφυλλένιο αυγό

Το Πάσχα μας έφτασε με βροχές και κρύο, ο Μάιος όμως πλησιάζει και μπορούμε εύκολα να ανεβάσουμε τη διάθεσή μας σε ανοιξιάτικα επίπεδα, αλλάζοντας το χώρο γύρω μας. Μια καλή ιδέα είναι ένα λουλουδάτο διακοσμητικό αυγό που μπορούμε να φτιάξουμε εύκολα.

Υλικά που θα χρειαστούμε:

1 αυγό φελιζόλ (από βιβλιοπωλεία ή καταστήματα με είδη συσκευασίας), καλό θα είναι να προμηθευτείτε
και μια βάση
Χαρτοπετσέτες με λουλούδια
2-3 πινέλα με πλατιά μύτη
Κόλλα ντεκουπάζ (ή κόλλα χειροτεχνίας - το jumbo έχει 2-3 είδη)
Ακρυλικά χρώματα που να ταιριάζουν με τις χαρτοπετσέτες που έχετε επιλέξει (διαλέξτε ανοιχτά παλ χρώματα).

Ξεκινήστε κόβοντας μοτίβα από τις χαρτοπετσέτες. Με τα δάχτυλά σας απομονώστε τραβώντας προσεκτικά το κομμάτι που θέλετε. Κόψτε όσα κομμάτια θα χρειαστείτε για να διακοσμήσετε το αυγό έτσι όπως το φαντάζεστε. Αποφύγετε να κόψετε πολύ μεγάλα κομμάτια γιατί δεν θα εφαρμόζουν καλά στην καμπύλη επιφάνεια του αυγού.

Εάν τα μοτίβα δημιουργούν μεγάλα κενά μεταξύ τους καλό θα είναι να ξεκινήσετε περνώντας ένα ή δύο χέρια με ακρυλικό χρώμα όλο το αυγό. Τα ανοιχτόχρωμα μέρη της χαρτοπετσέτας, με τη βοήθεια της κόλλας, θα γίνουν διαφανή και θα φαίνεται το χρώμα από κάτω. Τα σκούρα μέρη απλώς θα πάρουν έναν τόνο από το χρώμα και θα το καλύψουν.

Αφού αποφασίσετε που θα μπει το κάθε κομμάτι χαρτιού, κολλήστε το στο αυγό, ξεκινώντας από το κέντρο προς τα έξω και προσέξτε να μη ζαρώσει και να μην αφήσει κενά (φουσκάλες). Αν η κόλλα σας φαίνεται λευκή αρχικά μην ανησυχείτε, θα γίνει διαφανής όταν στεγνώσει.

Προσέξτε, επίσης, να μην ακουμπάτε με τα χέρια σας σημεία που δεν έχουν στεγνώσει καλά. Θα καταστρέψετε όλη τη δουλειά που έχετε κάνει. Αν χρειάζεται, περιμένετε μέχρι να στεγνώσει. Όσο περιμένετε, φροντίστε να πλύνετε καλά το πινέλο σας. Χρησιμοποιήστε ένα άλλο για τα επόμενα κολλήματα.







Όταν καλύψετε τις επιφάνειες που θέλετε, μπορείτε να διακοσμήσετε περισσότερο το έργο σας. Υπάρχουν αρκετά υλικά φινιρίσματος. Πολλά από αυτά καλύπτουν και κάποιες ατέλειες που ίσως σας ξέφυγαν. 

1. Βάλτε λίγη κόλλα σε σημεία που θα επιλέξετε και πασπαλίστε με χρυσόσκονες ή σκόνες άλλων χρωμάτων, κρυσταλλάκια, διακοσμητικούς χρωματιστούς καθρέφτες κ.α.








2. Φύλλα χρυσού. Υπάρχουν στην αγορά αρκετά είδη φύλλων σε αποχρώσεις χρυσού, ασημιού ή χαλκού. Υπάρχουν ακόμα και κάποια, σαν αυτά της φωτογραφίας, που ιριδίζουν και δίνουν πολύ ωραίο αποτέλεσμα. Για τα περισσότερα από αυτά πρέπει να χρησιμοποιήσετε ειδικά πινέλα για το άπλωμά τους καθώς και ειδική κόλλα. Το τελικό αποτέλεσμα με τα φύλλα χρυσού κάνει συνήθως το έργο πιο βαρύ.

3. Decor fin. Πρόκειται για χρώμα σε σωληνάριο με πολύ λεπτό στόμιο. Έτσι, μπορείτε να δημιουργήσετε πολύ λεπτές γραμμές και να περιγραμμίσετε ή να αναδείξετε κάποια σχέδια.








Στο δικό μου αυγό προτίμησα να χρησιμοποιήσω λευκό decor fin για να δώσω μια πιο ανάλαφρη νότα σε μια φορτωμένη με λουλούδια επιφάνεια.

Γιατί μετακινείται η ημερομηνία του Πάσχα;

Γιατί η ημερομηνία του Πάσχα μετακινείται και ποια είναι ιστορικά η σχέση ανάμεσα στους αστρονομικούς υπολογισμούς και στον καθορισμό της ημερομηνίας του από τις χριστιανικές εκκλησίες στην Ανατολή και στη Δύση;

Οι Εβραίοι, με βάση το σεληνιακό ημερολόγιο που χρησιμοποιούσαν και το οποίο βασιζόταν στον κύκλο της Σελήνης, τον λεγόμενο «συνοδικό μήνα», γιόρταζαν το Πάσχα -από την εβραϊκή λέξη «πεσάχ» που σημαίνει «διέλευση» (της Ερυθράς Θάλασσας)- την 14η του μήνα Νισάν, η οποία ήταν η μέρα της πρώτης εαρινής πανσελήνου, που γίνεται κατά την εαρινή ισημερία ή αμέσως μετά από αυτήν.

Η εαρινή ισημερία συνδέθηκε με τον εορτασμό του Χριστιανικού «καινού» (νέου) Πάσχα, από τα πρώτα κιόλας χρόνια μετά την Ανάσταση του Χριστού, σε ανάμνηση της «διάβασής Του από τον θάνατο στη ζωή». Αυτό συνέβη, επειδή ο Χριστός αναστήθηκε την πρώτη μέρα μετά το Εβραϊκό Πάσχα, που έπεφτε εκείνο το χρόνο ημέρα Σάββατο (το οποίο άρχιζε τότε -όπως και οι υπόλοιπες μέρες- στις 6 το απόγευμα της Παρασκευής).

Κατά τους πρώτους τρεις αιώνες της Χριστιανοσύνης, οι διάφορες τοπικές εκκλησίες γιόρταζαν το Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες. Οι ιουδαΐζουσες εκκλησίες (κυρίως της Μικράς Ασίας) το γιόρταζαν κατά την ημέρα του θανάτου του Χριστού την 15η του εβραϊκού μήνα Νισάν (σε όποια ημέρα της εβδομάδας έπεφτε), ενώ άλλες εκκλησίες (κυρίως οι εθνικές) κατά την πρώτη Κυριακή -ως αναστάσιμη μέρα- μετά τη πρώτη εαρινή πανσέληνο.

Εξαιτίας των διαφορών και διαφωνιών αυτών, η Α' Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια, που συνεκλήθη από τον Μέγα Κωνσταντίνο το 325 μ.Χ., αποφάσισε ότι το Πάσχα θα πρέπει να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή, μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης και αν η πανσέληνος συμβεί Κυριακή, τότε να εορτάζεται την αμέσως επόμενη Κυριακή.

Κατ' αυτό τον τρόπο, το χριστιανικό Πάσχα δεν θα συνέπιπτε ποτέ με το εβραϊκό, ενώ ο εορτασμός του χριστιανικού Πάσχα συνδέθηκε επίσημα με ένα αστρονομικό φαινόμενο, την εαρινή ισημερία και την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης (τη λεγόμενη και «Πασχαλινή πανσέληνο.

Η Α' Οικουμενική Σύνοδος ανέθεσε στον εκάστοτε Πατριάρχη Αλεξανδρείας να γνωστοποιεί κάθε χρόνο στις άλλες εκκλησίες την ημέρα του Πάσχα, αφού προηγουμένως είχε υπολογιστεί -με τη βοήθεια των έγκριτων αστρονόμων της Αλεξάνδρειας- η ημερομηνία της πρώτης εαρινής πανσελήνου. Συνεπώς, για να υπολογιστεί η ημερομηνία του Πάσχα ενός έτους, αρκούσε να είναι γνωστή η ημερομηνία της πρώτης εαρινής πανσελήνου και, στη συνέχεια, να βρεθεί η πρώτη Κυριακή μετά από αυτή την πανσέληνο.

Το ημερολόγιο που ίσχυε την εποχή της Α' Οικουμενικής Συνόδου, ήταν το Ιουλιανό που είχε θεσπίσει ο Ιούλιος Καίσαρας το 45 π.Χ., με τη βοήθεια του Έλληνα αλεξανδρινού αστρονόμου Σωσιγένη.

Ο τελευταίος, με βάση τους υπολογισμούς του «πατέρα» της αστρονομίας 'Ιππαρχου (που πριν έναν αιώνα με θαυμαστή ακρίβεια είχε υπολογίσει ότι το ηλιακό έτος έχει διάρκεια 365,242 ημερών), θέσπισε ένα ημερολόγιο, του οποίου τα έτη είχαν 365 ημέρες, ενώ σε κάθε τέταρτο έτος (το δίσεκτο) πρόσθετε μία ακόμη μέρα.

Όμως, σύμφωνα με τον Διονύση Σιμόπουλο, διευθυντή του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, το Ιουλιανό Ημερολόγιο είχε κάποιες ατέλειες, επειδή υπήρχε ακόμη μια μικρή απόκλιση, με δεδομένο ότι η διάρκεια του ηλιακού έτους στην πραγματικότητα είναι 365,242199 ημέρες. Έτσι, το καθορισμένο από τον Σωσιγένη έτος είναι μεγαλύτερο του πραγματικού κατά 11 λεπτά και 13 δευτερόλεπτα.

Κάθε τέσσερα χρόνια, το μικρό αυτό λάθος γίνεται περίπου 45 λεπτά και κάθε 129 χρόνια φτάνει την μία μέρα, με συνέπεια να απομακρύνεται συνεχώς προς τα εμπρός η εαρινή ισημερία.

Έτσι, 400 χρόνια μετά την εφαρμογή του Ιουλιανού Ημερολογίου, το λάθος είχε φτάσει τις τρεις μέρες, με αποτέλεσμα το 325 μ.Χ. (όταν έγινε η Α' Οικουμενική Σύνοδος) η εαρινή ισημερία να συμβεί στις 21 Μαρτίου. Το λάθος συσσωρευόταν διαχρονικά, με συνέπεια η εαρινή ισημερία να μετατοπίζεται όλο και πιο νωρίς. Ενώ την εποχή του Χριστού συνέβηκε στις 23 Μαρτίου, το 1582 μ.Χ. είχε φτάσει να συμβαίνει στις 11 Μαρτίου.

Το 1572, όταν εξελέγη πάπας ο Γρηγόριος ΙΓ', ανέθεσε στους αστρονόμους Χριστόφορο Κλάβιους και Λουίτζι Λίλιο να προωθήσουν μία ημερολογιακή μεταρρύθμιση, που δημοσιεύτηκε το 1582. Η 5η Οκτωβρίου 1582 ονομάστηκε 15η Οκτωβρίου, για να διορθωθεί το λάθος των δέκα ημερών, που είχαν συσσωρευτεί κατά τους προηγούμενους 11 αιώνες, έτσι ώστε η εαρινή ισημερία να επιστρέψει στην 21η Μαρτίου, όπως ήταν κατά την Α' Οικουμενική Σύνοδο.

Το Νέο ή Γρηγοριανό Ημερολόγιο έγινε αποδεκτό από τα καθολικά κράτη της Ευρώπης μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, ενώ τα προτεσταντικά κράτη καθυστέρησαν πολύ περισσότερο. Στην Ανατολή η αντίδραση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο ήταν ακόμη πιο έντονη και έτσι το Ιουλιανό Ημερολόγιο παρέμεινε σε ισχύ σε όλα τα Ορθόδοξα κράτη έως τον 20ό αιώνα.

Σύμφωνα με τον κ.Σιμόπουλο, η διαφορά του εορτασμού του Πάσχα ανάμεσα στις δυτικές και στις ανατολικές εκκλησίες δεν βασίζεται μόνο στο λάθος του Ιουλιανού Ημερολογίου, αλλά και στον -επίσης ελλιπή- «Μετωνικό Κύκλο» (του 5ου αιώνα π.Χ.), που χρησιμοποιούσαν ακόμη οι χριστιανοί Αλεξανδρινοί αστρονόμοι και με βάση τον οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία εξακολουθεί να υπολογίζει τις ημερομηνίες των μελλοντικών εαρινών πανσελήνων.

Σύμφωνα με τον Σεληνιακό κύκλο του Αθηναίου αστρονόμου Μέτωνος (432 π.Χ.), 19 τροπικά-ηλιακά έτη (το χρονικό διάστημα μεταξύ δύο διαδοχικών εαρινών ισημεριών) είναι περίπου ίσα με 235 σεληνιακούς συνοδικούς μήνες, δηλαδή υποτίθεται ότι μετά την παρέλευση 19 ετών οι ημερομηνίες των πανσελήνων επαναλαμβάνονται, κάτι όμως που δεν είναι τελείως ακριβές.

Η περίοδος των 235 σεληνιακών μηνών δεν είναι ακριβώς ίση με 19 έτη, αλλά μεγαλύτερη κατά 0,086399 ημέρες ή 2 ώρες, 4 λεπτά και 24,8736 δευτερόλεπτα σε κάθε 19ετή κύκλο. Με την πάροδο των ετών, τα λάθη αυτά έχουν συσσωρευτεί και έτσι, στις 13 ημέρες της λανθασμένης Ιουλιανής εαρινής ισημερίας, προστίθεται πλέον και το λάθος του 19ετούς Μετωνικού κύκλου, το οποίο ανέρχεται, από το 325 μ.Χ. έως σήμερα, σε τέσσερις έως πέντε περίπου ημέρες, προσδιορίζοντας έτσι την Μετώνεια (ή Ιουλιανή) πανσέληνο τέσσερις έως πέντες μέρες αργότερα από την πραγματική.

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το παλαιό Ιουλιανό Ημερολόγιο και τον κύκλο του Μέτωνος για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα. Έτσι, πολλές φορές, το ορθόδοξο Πάσχα εορτάζεται όχι την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο αλλά την επόμενη (όπως συνέβη το 2012) ή ακόμη εορτάζεται μετά τη δεύτερη εαρινή πανσέληνο (όπως συνέβη το 2002 και το 2013), αντί της πρώτης Κυριακής μετά την πρώτη εαρινή πανσέληνο, όπως είχε ορίσει η Σύνοδος της Νίκαιας.

ΠΗΓΗ ΑΠΕ

Παναγιωτάκη Νίκη

Πασχαλινά ήθη και έθιμα ανά την Ελλάδα

Το Πάσχα, είναι η δεύτερη μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας μετά τα Χριστούγεννα. Γιορτάζεται σε κάθε γωνιά της Γης,  αλλά ειδικά στην Ελλάδα υπάρχουν διάφορα τοπικά ήθη και έθιμα που κρατούν χρόνια.


Στην Μέτρες της Θράκης, τα παιδιά έχουν σαν έθιμο το  «κάψιμο του Ιούδα». Φτιάχνεται ένα ομοίωμα του Ιούδα, το οποίο το περιφέρουν από σπίτι σε σπίτι ζητώντας απότ ους ένοικους κλαδιά, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για το κάψιμο την επόμενη μέρα στον Επιτάφιο. Συνηθίζεται μέρος της στάχτης αυτής, να παίρνουν για να την ρίξουν στα μνήματα.

Στην Αράχοβα, ανήμερα του Πάσχα ξεκινάει  η περιφορά της εικόνας του Αγίου Γεωργίου. Οι ντόπιοι ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, περιφέρουν την εικόνα του Άγιου, ενώ την επόμενη ημέρα πραγματοποιείται αγώνας δρόμου των γερόντων. Διάφοροι άνδρες μεγάλης ηλικίας, ξεκινούν έναν αγώνα σε ανηφορικό δρόμο, από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, έως τον λόφο. Πίσω τους ακολουθούν χορευτικά συγκροτήματα που τους συνοδεύουν, ενώ ακολουθούν και άλλες δοκιμασίες και αγωνίσματα που ονομάζονται «κλέφτικα». όπως το σήκωμα της πέτρας.

Στη Λιβαδειά, το πιο χαρακτηριστικό έθιμο της πόλης, είναι το γνωστό «Πάσχα της Λιβαδειάς», με τους νέους της πόλης να συμμετέχουν στο έθιμο του «λάκκου». Μετά την Ανάσταση και πριν ξημερώσει οι κάτοικοι ετοιμάζουν την φωτιά. Ένας από τους κατοίκους, κάνοντας το σταυρό του, βάζει φωτιά στο σωρό με τη λαμπάδα της Αναστάσεως. Με ραντίσματα νερού και συχνό χτύπημα με ένα μακρύ ξύλο, η θράκα είναι έτοιμη για να ψηθούν τα αρνιά. Το γλέντι διαρκεί μέχρι το απόγευμα και συμπληρώνεται με τη συμμετοχή παραδοσιακών χορευτικών συγκροτημάτων και την καύση πυροτεχνημάτων.

Στο Αιτωλικό, την Μ. Παρασκευή πολλοί προσκυνητές επισκέπτονται το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου βρίσκεται ο Επιτάφιος, ιστορικό κειμήλιο του 13ου-14ου αιώνα. Την Κυριακή του Πάσχα κάθε γειτονιά, είναι μία μεγάλη υπαίθρια ψησταριά, όπου ο χορός και το τραγούδι έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ προσφέρονται κρασί και παραδοσιακοί μεζέδες δωρεάν. 

Στη Ναύπακτο, το βράδυ της Μ. Παρασκευής, πλήθος κόσμου, ντόπιοι και επισκέπτες, ακολουθούν την περιφορά του Επιταφίου, σχηματίζοντας πομπές, οι οποίες διέρχονται από το λιμάνι, όπου είναι αναμμένες δάδες ειδικά τοποθετημένες στις τάπες του Κάστρου, γύρω από το λιμάνι. Στο μέσον της εισόδου του λιμανιού οι δάδες σχηματίζουν μεγάλο σταυρό, που φωταγωγεί ολόκληρο το λιμάνι παρουσιάζοντας μία φαντασμαγορική εικόνα. Το έθιμο συνδυάζει τη θρησκευτική μυσταγωγία με την ηρωική προσπάθεια του μπουρλοτιέρη Ανεμογιάννη να πυρπολήσει τη τουρκική ναυαρχίδα στο χώρο αυτό. 

Στο Λεωνίδιο, το πιο εντυπωσιακό έθιμο της περιοχής είναι όταν το βράδυ της Ανάστασης, οι πιστοί των ενοριών, κατασκευάζουν φωτεινά «αερόστατα» τα οποία και αφήνουν να πετάξουν ψηλά στον ουρανό.

Στην Καλαμάτα, αναβιώνει ένα έθιμο, που πηγάζει από τους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821, ο διαγωνισμός των «μπουλουκιών». Οι διαγωνιζόμενοι με παραδοσιακές ενδυμασίες και οπλισμένοι με σαΐτες, δηλαδή με χαρτονένιους σωλήνες γεμάτους μπαρούτι, επιδίδονται σε σαϊτοπόλεμο, στο γήπεδο του Μεσσηνιακού με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου. 

Στην Κύθνο, έχουν ένα ιδιαίτερο πασχαλινό έθιμο, το έθιμο της «κούνιας». Σύμφωνα μ’ αυτό, την Κυριακή του Πάσχα στην κεντρική πλατεία του χωριού, στήνεται μια κούνια στην οποία κουνιούνται εναλλάξ αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Σύμφωνα με το έθιμο, όποιο αγόρι κουνήσει ένα κορίτσι και το αντίθετο, δεσμεύεται ενώπιων Θεού και ανθρώπων, για γάμο! Το βράδυ του Μ. Σαββάτου επικρατεί το έθιμο του «συχώριου», δηλαδή όλοι όσοι έχουν πεθαμένους συγγενείς φέρνουν στην εκκλησία ψητά, κρασί και ψωμί, τα οποία έχει «διαβάσει» ο παπάς και τα προσφέρουν στους επισκέπτες και στους κατοίκους του νησιού. 

Στη Σύρο, το Πάσχα βιώνει με ιδιαίτερο τρόπο. Οι δύο θρησκευτικές της κοινότητες, η Ορθόδοξη και η Καθολική, γιορτάζουν συγχρόνως τις μέρες του Πάσχα. Οι Επιτάφιοι των Καθολικών στην Άνω Σύρο ξεκινούν από τον ναό του Αγίου Γεωργίου. Στην Ερμούπολη ο επιτάφιος των Καθολικών ξεκινάει από τον Ιερό Ναό Ευαγγελιστών, οι επιτάφιοι των Ορθοδόξων, από τις ενορίες Αγίου Νικολάου, της Κοιμήσεως και τη Μητρόπολη της Μεταμορφώσεως. Κατά την περιφορά τους συναντώνται στην κεντρική πλατεία Μιαούλη, όπου γίνεται κατανυκτική δέηση. 

Στην Πάρο, η περιφορά του Επιταφίου της Μάρπησσας, παρουσιάζει ενδιαφέρον καθώς κατά την διάρκειά της, γίνονται δεκαπέντε περίπου στάσεις. Σε κάθε στάση φωτίζεται και ένα σημείο του βουνού, όπου τα παιδιά ντυμένα Ρωμαίοι στρατιώτες ή μαθητές του Χριστού, αναπαριστούν σκηνές από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα, την προσευχή στο Όρος των Ελαιών, το Μαρτύριο της Σταύρωσης και την Ανάσταση. Τα μεσάνυκτα του Μ. Σαββάτου, το νησί γεμίζει από φώτα και τον θόρυβο των αμέτρητων πυροτεχνημάτων. 

Στην Πάτμο, το νησί της Αποκάλυψης, έχουν ένα μοναδικό έθιμο, που κάθε χρόνο έχει την τιμητική του στην χώρα του νησιού και αυτό είναι το έθιμο του «νιπτήρα». Αυτός λοιπόν στολίζεται με βάγια και πολύχρωμα ανοιξιάτικα λουλούδια. Την Μεγάλη Πέμπτη οι κάτοικοι του νησιού, αναπαριστούν τον Μυστικό Δείπνο.
Το Μ. Σάββατο το βράδυ πριν από την Ανάσταση, το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε ηρωικό εξάμετρο με κώντιο και την Κυριακή του Πάσχα, στο Μοναστήρι της Πάτμου γίνεται η δεύτερη Ανάσταση κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες και από τον ηγούμενο μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς. 

Στην Ρόδο, το Σάββατο του Λαζάρου, τα παιδιά γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν τον «Λάζαρο», συγκεντρώνοντας χρήματα και  αυγά για τους ιερείς. 
Παλαιότερα, κανένας γεωργός δεν πήγαινε στο χωράφι του να εργαστεί, γιατί όπως πίστευαν, ό,τι έπιαναν θα μαραινόταν. Επιτρεπόταν μόνο η συγκέντρωση ξερών κλαδιών για το άναμμα των φούρνων τη Μεγάλη Εβδομάδα για το ψήσιμο των κουλουριών. Του Λαζάρου, επίσης, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, «τα Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο. 

Στην Κω, ενώ οι μεγάλοι ασχολούνται με τις πασχαλινές δουλειές και τον εκκλησιασμό, τα παιδιά προετοιμάζονται για την Ανάσταση. Παίρνουν μεγάλα κλειδιά από εκείνα που είχαν οι παλιές κλειδαριές, δένουν με ένα σχοινί το κλειδί με μπαρούτι και βάζουν το καρφί στην τρύπα του κλειδιού, το βράδυ της Ανάστασης το χτυπούν δυνατά στον τοίχο για να εκπυρσοκροτήσει. Άλλοι κόβουν μακριές λωρίδες χαρτιού, βάζουν στην άκρη της κάθε λωρίδας μπαρούτι και ένα φυτίλι, την τυλίγουν τριγωνικά, ώστε να προεξέχει το φυτίλι που το ανάβουν και από την ώρα που ο παπάς λέει το «Χριστός Ανέστη». Το πρωί του Μ. Σαββάτου, η εκκλησία στρώνεται με μικρά μοβ μυρωμένα λουλούδια του βουνού που λέγονται λαμπρές. Οι νοικοκυρές φτιάχνουν τις λαμπρόπιττες και το γεμιστό αρνί.

Στην Χίο, ο ρουκετοπόλεμος είναι ένα παλιό Βρονταδούσικο έθιμο που έχει τις ρίζες του από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Οι κάτοικοι των ενοριών του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας της Ερειθιανής, δύο εκκλησιών που βρίσκονται αντικριστά, έφτιαχναν παλιά, αυτοσχέδια κανονάκια, που με τα χρόνια εξελίχθηκαν σε αυτοσχέδιες ρουκέτες. Ο ρουκετοπόλεμος, αποτελεί ένα ιδιαίτερο έθιμο στην Χίο, γι’ αυτό και η προετοιμασία των ρουκετών ξεκινά αμέσως μετά το Πάσχα για να είναι έτοιμες τον επόμενο χρόνο. Οι ποσότητες, τα τελευταία χρόνια, φτάνουν στις μερικές χιλιάδες και το θέαμα που δημιουργείται από τις ρουκέτες που εκτοξεύονται στον ουρανό του Βροντάδου το βράδυ της Ανάστασης είναι φαντασμαγορικό. Τα τελευταία χρόνια έχουν ληφθεί μέτρα για την προστασία των παρευρισκομένων, έτσι ώστε να διασωθεί το έθιμο.

Στην Ύδρα, έχουν ένα ξεχωριστό έθιμο την Μεγάλη Παρασκευή. Εκεί στην συνοικία Καμίνι, ο Επιτάφιος μπαίνει στην θάλασσα και διαβάζεται η ακολουθία του. Ξεχωριστή θέση έχουν και τα πολύχρωμα βαρελότα που φωτίζουν στην συνέχεια τον ουρανό.

Στην Κέρκυρα, ο επιβλητικός Επιτάφιος ξεκινά από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Φρούριο. Μέχρι της 9.30 το βράδυ, από κάθε εκκλησία βγαίνει ο Επιτάφιος με την απαραίτητη μπάντα της ενορίας, τις χορωδίες, τους πιστούς. Τελευταίος βγαίνει ο μεγαλοπρεπέστατος επιτάφιος της Μητρόπολης. Στις 9 το πρωί γίνεται η περιφορά του Επιταφίου της Εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα, καθώς το 1574 οι Βενετσιάνοι απαγόρευσαν στους ορθοδόξους την περιφορά του την Μ.Παρασκευή, και από τότε οι Κερκυραίοι πραγματοποιούν την περιφορά μαζί με το Σεπτό Σκήνωμα του Αγίου. Είναι η πιο παλιά και πιο κατανυκτική Λιτανεία που βγαίνει σε ανάμνηση του θαύματος του Αγίου, που έσωσε τον Κερκυραϊκό λαό από την σιτοδεία.
Στις 11 το πρωί του Μ. Σαββάτου ο κόσμος περιμένει την πρώτη Ανάσταση. Όταν τελειώνει η ακολουθία στη Μητρόπολη, χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών και από τα παράθυρα των σπιτιών πέφτουν κατά χιλιάδες, πήλινα δοχεία (μπότιδες) στους δρόμους, με μεγάλο κρότο. Αυτό το έθιμο έχει τις ρίζες του στο χωρίον του Ευαγγελίου «Συ δε Κύριε Ανάστησόν με ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως». 

Ένα άλλο Κερκυραϊκό Πασχαλινό έθιμο που αναβιώνει είναι το «Μαστέλο» (βαρέλι). Στην «Pinia» και κάτω από την Μεταλλική Κουκουνάρα που κρέμεται ασάλευτη μαζεύονται οι Φακίνοι, οι αχθοφόροι της πόλης, οι Πινιαδώροι, οι οποίοι τοποθετούσαν στη μέση του πεζοδρομίου ένα ξύλινο βαρέλι. Το στόλιζαν με μυρτιές και βέρντε, του έβαζαν νερό και αυτοί σκορπισμένοι στο γύρο χώρο, παρακαλούσαν τους περαστικούς, που αυτή την ώρα ήταν πάρα πολλοί, να ρίξουν νομίσματα για ευχές στο νερό. Όταν πλησίαζε η ώρα της πρώτης Ανάστασης, οι Πηνιαδώροι σκορπισμένοι στην περιοχή της Πιάτσας κυνηγούσαν να βρουν κάποιον να τον ρίξουν στο βαρέλι. Αυτός μουσκίδι έβρεχε τον κόσμο γύρω του, ενώ περνούσαν οι μπάντες μας, παίζοντας το αλέγκρο μαρς «Μη φοβάστε Γραικοί». Στο τέλος έβγαινε ο βρεγμένος με γέλια και χαρές και έπαιρνε τα χρήματα που είχε το βαρέλι. 

Το βράδυ του Μ. Σαββάτου γίνεται η Ανάσταση στην Ανω Πλατεία. Όλα τα παράθυρα των γύρω σπιτιών είναι ανοιχτά με κεράκια αναμμένα. Τα παράθυρα των μεγάλων εξαορόφων σπιτιών, μαζί με το καταπληκτικό θέμα των χιλιάδων κεριών και των πιστών που παρακολουθούν την τελετή της Ανάστασης στη μεγαλύτερη πλατεία της Ελλάδας, συνθέτουν μία μεγαλειώδη εικόνα. Η Αναστάσιμος Ακολουθία συνεχίζεται στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής. Την Κυριακή του Πάσχα κάθε εκκλησία, όπως συμβαίνει και με τους Επιταφίους, βγάζει την Ανάσταση με φιλαρμονικές, σχολεία, προσκόπους και χορωδίες.

Στη Ζάκυνθο, η κατανυκτική ατμόσφαιρα και οι ιδιαιτερότητες του «Ζακυνθινού Πάσχα» με τα ιδιόμορφα «αντέτια» (έθιμα) το κάνουν να είναι ξεχωριστό. Το μεσημέρι της Μ.Παρασκευής, πλήθος πιστών συμμετέχει στην περιφορά του Εσταυρωμένου που διασχίζει όλη την πόλη. Στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων, η περιφορά του Επιταφίου, σύμφωνα με παμπάλαιο τοπικό έθιμο, γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες του Μ.Σαββάτου, ενώ με την ανατολή του ηλίου, ο Δεσπότης σηκώνει την Ανάσταση. Με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας, ο Δεσπότης αφήνει ελεύθερα άσπρα περιστέρια ενώ από το καμπαναριό πετάνε στο δρόμο πήλινα δοχεία, όπως και όλοι οι κάτοικοι του νησιού από τα παράθυρά τους. 

Στη Λευκάδα, το βράδυ της Μ.Παρασκευής γίνεται στον κεντρικό δρόμο της πόλης, με κατάληξη την παραδοσιακή, ενετική, κεντρική πλατεία, η περιφορά των Επιταφίων των ενοριών, συνοδεία Φιλαρμονικής. Το Μ.Σάββατο το πρωί, η Φιλαρμονική παίζει στους δρόμους της πόλης χαρούμενους σκοπούς, ενώ οι νοικοκυρές πετούν και σπάζουν έξω από τα σπίτια τους διάφορα πήλινα αγγεία. .

Στη Θάσο, στην Κοινότητα Λιμεναρίων διατηρείται το πανάρχαιο έθιμο «Για βρέξ Απρίλη μ», που γιορτάζεται την Τρίτη του Πάσχα. Συγκροτήματα απ όλη την Ελλάδα χορεύουν δημοτικούς χορούς. 

Στην Ιερισσό της Χαλκιδικής έχουν το έθιμο «Του μαύρου νιου τ αλώνι», που γιορτάζεται την Τρίτη του Πάσχα. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση και την εκφώνηση του πανηγυρικού, οι γεροντότεροι αρχίζουν τον χορό. Σιγά-σιγά πιάνονται όλοι οι κάτοικοι και συχνά ο χορός έχει μήκος τετρακόσια μέτρα. Τραγουδούν και χορεύουν όλα τα Πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον «Καγκέλευτο» χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την επανάσταση του 1821. Ο χορός περνά κάτω από δάφνινη αψίδα όπου υπάρχουν δύο παλικάρια με υψωμένα σπαθιά και στη μέση του τραγουδιού διπλώνεται στα δύο με τους χορευτές να περνούν ο ένας απέναντι από τον άλλο για τον τελευταίο χαιρετισμό. Κατά την διάρκεια της γιορτής μοιράζεται, καφές που βράζει σε μεγάλο καζάνι «ζωγραφίτικος», τσουρέκια και αυγά.

Στο Λιτόχωρο Πιερίας την Μ.Πέμπτη το βράδυ στολίζονται οι επιτάφιοι που φτιάχνονται από ανύπαντρες κοπέλες, οι οποίες όλη την Σαρακοστή φτιάχνουν λουλούδια από ύφασμα. Την Μ. Παρασκευή το βράδυ γίνεται στο παζάρι η συνάντηση των Επιταφίων που συνοδεύονται από χορωδίες Λιτοχωριτών.
Στις Γκαγκάλες του Ηρακλείου της Κρήτης, πριν την ανάσταση, όλα τα παιδιά του χωριού μαζεύουν ξύλα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να καεί και τα αφήνουν στο προαύλιο της εκκλησίας. Την παραμονή της Ανάστασης σχηματίζουν ένα βουνό από τα ξύλα και στην κορυφή έχουν ένα σκιάχτρο με ένα παλιό κουστούμι που υποτίθεται ότι είναι ο Ιούδας και την ώρα που ο παπάς λεει το «Χριστός Ανέστη» βάζουν φωτιά και τον καίνε. Η νύχτα γίνεται μέρα από τα πυροτεχνήματα, η καμπάνα του χωριού χτυπά συνεχώς και οι παλιότεροι λένε ότι όταν αυτοί ήταν μικροί δεν άφηναν για τρία μερόνυχτα την καμπάνα να σταματήσει για το καλό.

Μάκης Μωραίτης
περισσότερα άρθρα εδώ

πηγή : διάφορα άρθρα στο διαδίκτυο

ΑΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ - Nelly's

Η Αλίκη Μαντούβαλου δημιουργεί για το ΚΔΒΜ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ κ. ΚΑΛΟΜΠΡΑΤΣΟΥ & κ. ΠΑΤΕΡΑΚΗ ΣΤΗΝ "MIA ΜΑΓΙΚΗ ΠΟΛΗ"

Η ομάδα Ηλεκτρονικής Εφημερίδας του Κέντρου Δια Βίου Μάθησης Κορυδαλλού στα πλαίσια του μαθήματος συνεχίζει τα ρεπορτάζ!!!

Καλεσμένες μας η κυρία Ιωάννα Καλομπράτσου, Υπεύθυνη Παιδείας του Δήμου Κορυδαλλόύ και η κυρία Μιμίνα Πατεράκη Υπεύθυνη για το ΚΔΒΜ για το Δήμο Κορυδαλλού.

Η συνέντευξη δόθηκε στον χώρο του 13ου Δημοτικού Σχολείου Κορυδάλλου και συγκεκριμένα στο εργαστήριο Πληροφορικής όπου πραγματοποιούνται τα μαθήματα του τμήματος.

Οι "δαιμόνιοι" ρεπόρτερ της ηλεκτρονικής εφημερίδας "Μια Μαγική Πόλη" επί το έργον...

http://1polimagiki.blogspot.gr

Παρουσιάστρια: Αγγελίδη Διονυσία
Μακιγιάζ: Λαζαρίμου Αναστασία - Κουφογιάννη Ιωάννα
Οπερατέρ: Παναγιωτάκη Νίκη
Φωτογραφίες: Λαζαρίμου Αναστασία

Ένα παραμυθάκι για χειμώνα και καλοκαίρι...

Η Διονυσία Αγγελίδη συνεχίζει να καταπλήσσει...

Κοριτσια παμε μια βολτα στο γυναικολογο?

Η πρωτη επισκεψη στο γιατρο θα πρεπει να γινεται απο νεαρη ηλικια κ ειδικα μετα την πρωτη σεξουαλικη επαφη.

Οι μητερες θα πρεπει να φερουν από νωρις τις κορες τους σε επαφη με το γυναικολογο απο την ηλικια των 13 ετων για ενημερωση κ εμβολιασμο κατά του ιου HPV ο οποιος είναι ο κυριος παραγοντας για την αναπτυξη του καρκινου του τραχηλου της μητρας.

Από τον ιο HPV κινδυνευει κάθε σεξουαλικα ενεργη γυναικα ανεξαρτητου ηλικιας.

Αυξημενο κινδυνο λοιμωξης εχουν οι  γυναικες που ξεκινησαν σεξουαλικες επαφες σε νεαρη ηλικια,που εχουν πολλους σεξουαλικους συντροφους κ των οποιων οι σεξουαλικοι συντροφοι εχουν αλλους σεξουαλικους συντροφους.

Η μολυνση εμφανιζεται περισσοτερο σε γυναικες ηλικιας 15-26 ετων.

Υπολογιζεται ότι 8 στις 10 γυναικες θα εκτεθουν στον ιο καποια στιγμη της ζωης τους.

Η προτεινομενη ηλικια εμβολιασμου εναι 12-15 ετη λογω της καλυτερης ανοσιακης απαντησης κ γιατι η πιθανη ηδη εγκατεστημενη λοιμωξη είναι χαμηλη αφου οι περισσοτερες κοπελες αυτης της ηλικιας δεν εχουν ξεκινησει την σεξουαλικη τους ζωη.

Ο εμβολιασμος προτεινεται μεχρι την ηλικια των 26 ετων κ αφου εχει προηγηθει  ΠΑΠ-ΤΕΣΤ.

Αν κ οι Ελληνιδες εμφανιζονται ενημερωμενες για την αξια του εμβολιασμου κατα του καρκινου του της μητρας από μια προσφατη Πανελλαδικη ερευνα που πραγματοποιηθηκε από τον ομιλο εθελοντων κατά του καρκινου προκυπτει ότι

α) το 62,7% των Ελληνιδων δεν εχει εμβολιαστει

β)το 11,6% σκοπευει να εμβολιαστει ενώ το 13,9% εχει κανει το εμβολιο

Παντως 7 στις 10 Ελληνιδες γνωριζει ότι πλεον  το εμβολιο καλυπτεται από τα  ασφαλιστικα ταμεια κ 9 στις 10 αναγνωριζουν την αξια του εμβολιου

Συμπερασμα 6 στις 10 Ελληνιδες δεν εμβολιαζονται.

Ο γυναικολογος με τις συμπληρωματικες εξετασεις κ την ψηλαφηση μπορει να ανακαλυψει τα σημαδια καποιας παθησης στο πλαισιο της προληπτικης εξετασης.

Από την ηλικια των 40 ετων κ πανω ολες οι γυναικες θα πρεπει να κανουν την εξεταση της μαστογραφιας μια φορα το χρονο.

Πολλες γυναικες χρησιμοποιουν την ημερα των γενεθλιων τους ως ημερα εξετασης για να μην το ξεχνουν ….

Μια ακομη εξεταση που θα μας προτεινει ο γιατρος είναι το ΠΑΠ-ΤΕΣΤ. Συμβαλει  στην εγκαιρη διαγνωση κατά του καρκινου του τραχηλου της μητρας ο οποιος είναι ο δευτερος πιο συχνος καρκινος των γυναικων παγκοσμιως, με την υψηλοτερη θνησιμοτητα στις γυναικες ηλικιας 35-44 ετων. Συνηθως εξελισεται αργα κ δε συνοδευεται από συμπτωματα.

Υπαρχει η πεποιθηση ότι ολοι οι θανατοι από καρκινο του τραχηλου της μητρας θα μπορουσαν να ειχαν αποφευχθει αν οι γυναικες κ οι γιατροι τους τηρουσαν πιστα τις συστασεις  για κυτταρολογικο ελεγχο κ επανελεγχο στα καταλληλα χρονικα διαστηματα.

Καλα αποτελεσματα κοριτσια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Θα ηθελα να ευχαριστησω το γυναικολογο κο ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΕΥΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ  για τη βοηθεια του κ τις συμβουλες του.

κειμενο 

Ιωάννα Κουφογιάννη

Παγκόσμια Ημέρα κατά της ασθένειας του Πάρκινσον

11 Απριλίου. Παγκόσμια Ημέρα κατά της ασθένειας του Πάρκινσον.

Καθιερώθηκε το 1997 μετά από πρωτοβουλία της Ευρωπαικής ένωσης για την ασθένεια Πάρκινσον (EPDA) και την υποστήριξη του παγκοσμίου οργανισμού υγείας
Η επιλογή της συγκεκριμένης ημερομηνίας έγινε λόγω της ημερομηνίας γέννησης του Άγγλου γιατρού Τζέιμς Πάρκινσον (1755-1824). 

Ο Τζέιμς Πάρκινσον, το 1817 περιέγραψε τη συμπτωματολογία της ασθένειας που πλήττει το νευρικό σύστημα του ανθρώπου και τη διατύπωσε στην έκθεσή του με τίτλο «An Essay On The Shaking Palsy». 

Τον ίδιο χρόνο (1997) δόθηκε στη δημοσιότητα η «Χάρτα της E.P.D.A.» που σκοπό είχε να ενημερώσει τους πάσχοντες από την ασθένεια για τα δικαιώματά τους, αλλά και να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό. Σύμφωνα με τη «Χάρτα της E.P.D.A.» οι άνθρωποι που πάσχουν από τη Ν. Πάρκινσον έχουν το παρακάτω δικαιώματα :

  • Συμβουλεύονται γιατρούς με εξειδίκευση στη νόσο Πάρκινσον
  • Να λαμβάνουν γνώση για σωστή και έγκυρη διάγνωση
  • Να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υποστήριξης και βοήθειας  
  • Να λαμβάνουν συνεχή φροντίδα
  • Να παίρνουν ενεργό μέρος στη διαχείριση/αντιμετώπιση της ασθένειάς τους

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια προοδευτική, χρόνια και περίπλοκη νευροεκφυλιστική ασθένεια της μέλαινας ουσίας, η οποία είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της ντοπαμίνης. Με άλλα λόγια είναι το αποτέλεσμα της καταστροφής των νευρικών κυττάρων που παράγουν τον νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη στον εγκέφαλο.

Η ντοπαμίνη βοηθά την δημιουργία και τον έλεγχο της κίνησης του σώματός μας. Λόγω αυτής της έλλειψης της ντοπαμίνης, τα μηνύματα του εγκεφάλου δεν μεταδίδονται ομαλά στους μυς, με αποτέλεσμα προβλήματα ελέγχου της κίνησης.
Η έλλειψη της ντοπαμίνης είναι η αιτία συμπτωμάτων όπως τρόμος (τρεμούλα), δυσκαμψία, βραδυκινησία, ακαμψία, ελλιπής ισορροπία και αστάθεια και κακός συντονισμός των μελών του σώματος. 
Μια παρόμοια εκφυλιστική διαδικασία απαντάται στη φύση με τη γήρανση, αλλά στη νόσο του Πάρκινσον αυτή η διαδικασία επιταχύνεται. Η νόσος δεν έχει θεραπεία και επηρεάζει όλες τις πλευρές της καθημερινής ζωής.

Σήμερα περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι ζουν με τη συγκεκριμένη νόσο , αριθμός που αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2030.  Είναι η δεύτερη πιο συχνά εμφανιζόμενη νευροεκφυλιστική νόσος (μετά από τη νόσο του Αλτσχάιμερ) και η συχνότητά της θα συνεχίσει να αυξάνεται καθώς αυξάνεται και το ποσοστό των ηλικιωμένων στον συνολικό πληθυσμό.

Η νόσος του Πάρκινσον κατά κύριο λόγο χαρακτηρίζεται από κινητικά συμπτώματα, τα οποία περιλαμβάνουν τρέμουλο, ακαμψία, βραδυκινησία και αστάθεια. Ωστόσο, η νόσος Πάρκινσον συνδέεται επίσης και με συμπτώματα που δεν έχουν άμεση σχέση με την κίνηση, τα οποία περιλαμβάνουν απώλεια της γεύσης και της αίσθησης της όσφρησης, διαταραχές ύπνου, γαστρεντερικά προβλήματα, δυσκοιλιότητα, δυσκολία κατάποσης.

Στο ιστορικό της νόσου του Πάρκινσον επίσης περιλαμβάνονται διαταραχές όπως άγχος, πόνος, κόπωση, κατάθλιψη, σεξουαλική δυσλειτουργία, παραισθήσεις και ψύχωση, γνωστική δυσλειτουργία και άνοια. Αυτά τα συμπτώματα συχνά έχουν ως αποτέλεσμα την ανάγκη για επιπλέον φροντίδα και για νοσηλεία.

Η βαρύτητα της νόσου του Πάρκινσον διαφέρει από άτομο σε άτομο (καθώς κάθε περίπτωση είναι μοναδική) και υπολογίζεται συνήθως με ειδικές κλίμακες που την διαχωρίζουν σε στάδιο από το 0 μέχρι το 5, όπου το στάδιο 0 περιλαμβάνει αυτούς που δεν έχουν συμπτώματα και το στάδιο 5 είναι η πιο σοβαρή μορφή. Αξίζει να πούμε ότι τα συμπτώματα μπορούν να ποικίλλουν από την μία ημέρα στην άλλη κι ότι σχεδόν πάντα περιλαμβάνουν επιπτώσεις τόσο σωματικές, όσο και γνωστικές και ψυχολογικές.

Από τον Απρίλιο του 2005, η κόκκινη τουλίπα είναι επίσημα το παγκόσμιο σύμβολο της ασθένειας Πάρκινσον.


παρακάτω ακολουθεί ένα βίντεο από την εκπομπή Υγεία για όλους, που αναφέρεται στη συγκεκριμένη νόσο

Μάκης Μωραίτης

περισσότερα θέματα εδώ

Please, mind the gap...

Οι ώρες αναμονής στο σταθμό των τρένων είναι ώρες αυτοψυχανάλησης. 

Κοιτάς γύρω τους ανθρώπους που περιμένουν πλάι σου και πλάθεις ιστορίες, μαντεύοντας τη ζωή τους. Προσωπικές, καθημερινές, ασήμαντες ιστορίες. 

Οι απουσίες και οι παρουσίες αποκτούν άλλη διάσταση εδώ, ανάμεσα στις ράγες που μοιάζουν να μην έχουν άκρη. 

Άλλοτε το ταξίδι λαχτάρα αντάμωσης… κι άλλοτε ταξίδι χωρισμού και αποχαιρετισμού…. 

Τα τρένα πάντα θα περνούν… και θα σ’ αφήνουν πίσω τους. Ιστορίες μικρές ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια σου. 

Οδύνη, χαρά, ελπίδα, μοναξιά… 

Τι γίνεται όμως όταν οι αποβάθρες αρχίζουν να αποκτούν… μυστήριο; 

Υπάρχει ένας μύθος που έρχεται από τη Σουηδία και αναφέρεται στο τρένο φάντασμα της Στοκχόλμης. Οι ιστορίες εμφανίστηκαν τη δεκαετία του ΄80 όταν κάποιοι επιβάτες του Μετρό τις μεταμεσονύχτιες ώρες, ισχυρίστηκαν ότι είδαν το «silverpilen» (ασημένιο βέλος) να περνάει με μεγάλη ταχύτητα. Αυτό το τρένο κατασκευάστηκε  στα μέσα της δεκαετίας του ΄60 από αμάξια χρώματος ασημί. Θεωρητικά φτιάχτηκε μόνο ένα τέτοιο τρένο και βγήκε εκτός κυκλοφορίας πριν μερικά χρόνια. 

Μια παραλλαγή αυτού του μύθου θέλει εργάτες του υπόγειου σιδηρόδρομου να το έχουν δει σε εγκαταλελειμμένες στοές, και μια πιο μυστήρια αναφέρει ότι το τρένο σταματάει και επιβιβάζει κόσμο, ο οποίος εξαφανίζεται για πάντα ή επιστρέφει μετά από διάφορα χρονικά διαστήματα. Οι άνθρωποι αυτοί περιγράφουν άδειο το εσωτερικό του τρένου και κάποιες φορές αναφέρεται ότι έχουν δει επιβάτες φαντάσματα. 

Τέτοιου είδους θρύλοι δεν είναι αποκλειστικότητα της Σουηδίας.
Οι λαοί δημιουργούν ιστορίες για τα μεταφορικά μέσα, θεωρόντας τα ως μέσα για να περάσεις στην άλλη όχθη...

Στις μέρες μας βέβαια, ακόμα κι αν υπάρχουν αναφορές για τέτοιου είδους περιστατικά (όπως το τρένο-φάντασμα στο Σικάγο), η προφανής απάντηση είναι το ενδεχόμενο «χακαρίσματος». Μπορεί να μην είναι εύκολο να κινήσει κανείς ένα τρένο μέσω iPad, αλλά είναι στη «σφαίρα του δυνατού» να «χακάρει» κάποιος ένα δημόσιο σύστημα μεταφορών. 

Έχει αναφερθεί από έναν αμερικανό δημοσιογράφο ότι «στοίχειωσε το σπίτι» ενός εντελώς άγνωστου αναβοσβήνοντας τα φώτα σε αυτό. 

Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Τέξας είχαν καταφέρει να πάρουν τον έλεγχο ενός γιοτ στη Μεσόγειο, ενώ άλλοι ερευνητές απέδειξαν ότι μπορούν να απενεργοποιήσουν τα φρένα δύο αυτοκινήτων. 

Είναι ν’ αναρωτιέται κανείς αν είναι προτιμότερο το μυστήριο που κρύβουν οι αποβάθρες των παλιών ατμοκίνητων τρένων…

κείμενο & βίντεο: Ειρήνη Συκάλλου

ΣΑΜΑΛΙ ΝΗΣΤΙΣΙΜΟ

Κάθε χρονο τετοια εποχη το τιμουμε ιδιαιτερως

Θα χρειαστουμε

1,5 φλυτζανι σιμιγδαλι ψιλο

1,5 σιμιγαλι χονδρο

1 φλυτζανι ζαχαρη

3 φλυτζανια χυμο πορτοκαλι

Ξυσμα από 1 πορτοκαλι

Λιγη μαστιχα τριμενη

1,5 κουταλακι μπεικιν

1,5 κουταλακι σοδα

 Για το σιροπι θα χρειαστουμε

3 φλυτζανια νερο

3 φλυτζανια ζαχαρη

Φλουδα λεμονιου

Γινεται τελειο κοστιζει ελαχιστα γυρω στα 5 ευρω μιας κ τα περισσοτερα υλικα υπαρχουν στο σπιτι κ μπορουμε να το φαμε ακομη κ τη Μ Παρασκευη μιας κ δεν εχει ουτε λαδι

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

κειμενο

Ιωάννα Κουφογιάννη

Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας

Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας, ένας χαμένος παράδεισος, μια ευωδιαστή όαση οργιώδους βλάστησης, που φέρνει στο νου τα μαγικά παραμύθια της Ανατολής και τις Χίλιες και Μια  Νύχτες. Ένα μνημείο, όχι ταφικό σαν την πυραμίδα του Χέοπα ή το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, αλλά ένα ρομαντικό μνημείο, συνειδητά σχεδιασμένο και χτισμένο από έναν παντοδύναμο ηγεμόνα, προκειμένου να θυμίζει στην πριγκίπισσά του το ορεινό τοπίο της καταγωγής της.

Απ΄ όσο γνωρίζουμε, ο πρώτος ιστορικός που αναφέρεται στους Κρεμαστούς Κήπους της Βαβυλώνας είναι ο Βαβυλώνιος Βηρωσσός, η γέννηση του οποίου τοποθετείται κάπου μετά το 350 π.Χ., στον οποίο και οφείλουμε τη ρομαντική αναφορά αιτιολόγησης της κατασκευής τους. Αν και το βιβλίο του Βαβυλωνιακά δεν έχει σωθεί, ορισμένα του αποσπάσματα που μνημονεύονται από μεταγενέστερους συγγραφείς, αναφέρουν ότι οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας χτίστηκαν από το Ναβουχοδονόσορα για τη σύζυγό του Άμυτη, η οποία καταγόταν από τη Μηδία.

Υπάρχουν πολλές και συχνά αντικρουόμενες και πάντα μεταγενέστερες περιγραφές που έχουμε στα χέρια μας και αυτός είναι ίσως ένας από τους λόγους για τους οποίους πολλοί αμφέβαλλαν για το εάν οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας υπήρξαν στην πραγματικότητα.

Επιπλέον εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει πουθενά στις Ιστορίες του τους Κρεμαστούς Κήπους, παρόλο που χρονικά ήταν ο πλησιέστερος συγγραφέας στην εποχή της ηγεμονίας του Ναβουχοδονόσορα και ο ίδιος θεωρούσε τη Βαβυλώνα ως τη πιο θαυμαστή πόλη του τότε γνωστού κόσμου.

 Δεν μπορεί ωστόσο να αποκλειστεί η πιθανότητα ότι κάποια μέρα η αρχαιολογική έρευνα θα φέρει στο φως μια επιγραφή ή κάποιο κείμενο που θα διαλευκάνει πλήρως το ζήτημα. Έτσι, ενώ προς το παρόν το θέμα παραμένει ανοικτό, δεν αποκλείεται να αποδειχτεί μελλοντικά ότι οι Κρεμαστοί Κήποι όντως υπήρξαν στην πραγματικότητα, ομορφαίνοντας και δροσίζοντας κάποτε τα δειλινά κάποιας Ιρανής πριγκίπισσας ή γαληνεύοντας τα τελευταία λεπτά της ζωής του Αλεξάνδρου, του μεγάλου στρατηλάτη, που έσβησε στα 33 χρόνια του.

Σαμψών Ευτυχία

Προσέχουμε για να έχουμε

Όταν βρισκόμαστε σε μια  κατάσταση απόλυτης φυσικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας  τότε είμαστε υγιείς.

Η υγεία έχει πολυδιάστατο και πολυπαραγοντικό χαρακτήρα. Στηρίζει την ανάπτυξη και τη δυναμικότητα του ανθρώπου.

Η υγειά μας επηρεάζεται από το περιβάλλον, την εργασία, την κατοικία, την τροφή, την ηλικία, το φύλο και την κληρονομικότητα.

Η καλή υγεία μιας κοινωνίας και η ανάπτυξή της είναι συγκοινωνούντα δοχεία.

Αν ο πληθυσμός δεν είναι υγιής τότε επιβαρύνονται οι υπηρεσίες υγείας.

Όταν υπάρχει ανάπτυξη στο κράτος τότε και οι κοινωνικες παροχες είναι υψηλότερου επιπέδου.

Μεγάλο ρόλο  παίζει η πρόληψη η οποία υπερέχει της υγείας (π.χ. εμβόλια, βελτίωση διατροφής κ.λπ.).

"ασφάλειαν εστί το προνοείν και προλαμβάνειν, το δε προνοείν και προλαμβάνειν κρείττον εστί του θεραπεύειν" ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ

Προληπτικά μέτρα, η έγκαιρη διάγνωση της ασθένειας,η μείωση της εξέλιξης της νόσου έχουν ως αποτέλεσμα την καλύτερη ποιότητα ζωής.

Οι κυβερνήσεις, οι κοινωνικές υποδομές των κρατών, οι περιβαλλοντολόγοι, οφείλουν να ασχολούνται  με την προληπτική ιατρική και πλέον με τα μεταβολικά νοσήματα τις κακοήθεις διεργασίες, τα ατυχήματα, τους περιβαλλοντικούς κινδύνους κ.α.

Και μην ξεχνάμε η άγνοια σκοτώνει

κείμενο

Ιωάννα Κουφογιάννη