Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας

Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας, ένας χαμένος παράδεισος, μια ευωδιαστή όαση οργιώδους βλάστησης, που φέρνει στο νου τα μαγικά παραμύθια της Ανατολής και τις Χίλιες και Μια  Νύχτες. Ένα μνημείο, όχι ταφικό σαν την πυραμίδα του Χέοπα ή το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, αλλά ένα ρομαντικό μνημείο, συνειδητά σχεδιασμένο και χτισμένο από έναν παντοδύναμο ηγεμόνα, προκειμένου να θυμίζει στην πριγκίπισσά του το ορεινό τοπίο της καταγωγής της.

Απ΄ όσο γνωρίζουμε, ο πρώτος ιστορικός που αναφέρεται στους Κρεμαστούς Κήπους της Βαβυλώνας είναι ο Βαβυλώνιος Βηρωσσός, η γέννηση του οποίου τοποθετείται κάπου μετά το 350 π.Χ., στον οποίο και οφείλουμε τη ρομαντική αναφορά αιτιολόγησης της κατασκευής τους. Αν και το βιβλίο του Βαβυλωνιακά δεν έχει σωθεί, ορισμένα του αποσπάσματα που μνημονεύονται από μεταγενέστερους συγγραφείς, αναφέρουν ότι οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας χτίστηκαν από το Ναβουχοδονόσορα για τη σύζυγό του Άμυτη, η οποία καταγόταν από τη Μηδία.

Υπάρχουν πολλές και συχνά αντικρουόμενες και πάντα μεταγενέστερες περιγραφές που έχουμε στα χέρια μας και αυτός είναι ίσως ένας από τους λόγους για τους οποίους πολλοί αμφέβαλλαν για το εάν οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας υπήρξαν στην πραγματικότητα.

Επιπλέον εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει πουθενά στις Ιστορίες του τους Κρεμαστούς Κήπους, παρόλο που χρονικά ήταν ο πλησιέστερος συγγραφέας στην εποχή της ηγεμονίας του Ναβουχοδονόσορα και ο ίδιος θεωρούσε τη Βαβυλώνα ως τη πιο θαυμαστή πόλη του τότε γνωστού κόσμου.

 Δεν μπορεί ωστόσο να αποκλειστεί η πιθανότητα ότι κάποια μέρα η αρχαιολογική έρευνα θα φέρει στο φως μια επιγραφή ή κάποιο κείμενο που θα διαλευκάνει πλήρως το ζήτημα. Έτσι, ενώ προς το παρόν το θέμα παραμένει ανοικτό, δεν αποκλείεται να αποδειχτεί μελλοντικά ότι οι Κρεμαστοί Κήποι όντως υπήρξαν στην πραγματικότητα, ομορφαίνοντας και δροσίζοντας κάποτε τα δειλινά κάποιας Ιρανής πριγκίπισσας ή γαληνεύοντας τα τελευταία λεπτά της ζωής του Αλεξάνδρου, του μεγάλου στρατηλάτη, που έσβησε στα 33 χρόνια του.

Σαμψών Ευτυχία