«12 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΟΣ»

Ο Πλάτ και η Πάτσυ μάγεψαν το αμερικάνικο κοινό

Ένα σχόλιο για την καλύτερη ταινία της χρονιάς

Μια ταινία που μετά από καιρό άξιζε τη βράβευση. Σίγουρα είναι ένα σκληρό έργο που δε χαϊδεύει τον κόσμο αλλά ταρακουνά τα μυαλά. Η ιστορία ενός ανθρώπου που ξεκινάει ελεύθερος από τη Νέα Υόρκη του 1850 και καταλήγει σκλάβος στις βαμβακοφυτείες του Νότου. Η ανθρώπινη ζωή υπολογίζεται σύμφωνα με τα κιλά του βαμβακιού που μαζεύουμε.

‘Ολοι οι ηθοποιοί συμπεριλαμβανομένων και των δύο πρωταγωνιστών  δίνουν τον καλυτερό τους εαυτό. Ο Μάικλ Φασμπίντερ κρύβει όλη την ομορφιά του κάτω απ΄τη σκληρότητα του λευκού μανδύα. Επαιξε καταπληκτικά αφήνοντας πίσω τους ρόλους του παρελθόντος. Και φυσικά ο Μπράντ Πίτ ( συμπαραγωγός της ταινίας) ανοίγει την πόρτα προς την ελευθερία.

Το ειδυλλιακό τοπίο του Νότου, οι βάλτοι, τα χρώματα του ήλιου που ανατέλλει έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα εγκλήματα που μεταφορικά και κυριολεκτικά συμβαίνουν.

Σίγουρα δικαιούνταν το όσκαρ φωτογραφίας που δεν καταφερε να πάρει. Παρ΄όλα αυτά μια πολύ καλή προσπάθεια που άξιζε τα 3 όσκαρ που πήρε Καλύτερης ταινίας, Διασκευασμένου σεναρίου,  Β΄ Γυναικείου ρόλου και σε κάνει να φύγεις συγκλονισμένος απ΄την αίθουσα.

Και του χρόνου με μια εξίσου ανάλογη ταινία.

 

Λουπίτα Νιόγκ'ο

Βραβευμένη με το Όσκαρ Β Γυναικείου Ρόλου

 

Λαζαρίμου Αναστασία, Κουφογιάννη Ιωάννα, Ανδρέου Μαρία.

 

 

 

 

ΣΚΙΑΘΟΣ

ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΞΑΝΑΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠ΄ΤΙΣ ΣΚΗΝΕΣ ΤΟΥ "ΜΑΜΑ ΜΙΑ"

H Σκιάθος είναι ένα νησί με  το οποίο  δεν έχω καμμία σχέση όσον αφορά την καταγωγή μου, την οικογένεια ή τους λοιπούς συγγενείς.Βρέθηκα εκεί πριν 19 χρόνια και το ερωτεύτηκα. Από τότε ξαναπήγα 5-6 φορές και η αίσθηση παραμένει ίδια. Είναι λίγο πιο μακριά για μας απ΄την Αθήνα αλλά σίγουρα το τοπίο μας αποζημιώνει.

Κλείνουμε τα εισιτήρια μας σε κάποιο πρακτορείο στην περιοχή μας και ξεκινάμε το ταξίδι μας για τον Άγιο Κωνσταντίνο γιατί από κει φεύγει το πλοίο μας αν έχουμε αυτοκίνητο ή παίρνουμε λεωφορείο και μετεπιβίβαση σε ιπτάμενο δελφίνι. Η διαδρομή εως εκεί εύκολη γύρω στις 2 ώρες κ μετά το ταξίδι με το πλοίο διαρκεί 2-3 ώρες. Είναι απ΄τα λίγα νησιά που έχουν μόνο ένα χωριό κι αυτό είναι το λιμάνι η Σκιάθος. Μένουμε εκεί κ αυτό θα είναι το ορμητήριο μας.

Ξεκινάμε το πρωί κ ακολουθούμε μια διαδρομή 8 χλμ. έως τις Κουκουναριές απ΄τις διασημότερες παραλίες της Ελλάδας , σε κάθε 2 χλμ. βρίσκουμε κι από ένα μικρο διαμάντι μια παραλία με καταγάλανα νερά και τα πεύκα να φτάνουν έως τη θάλασσα Μεγάλη άμμος, Βασιλιάς, Αχλαδιές, Καλαμάκι, Βρωμόλιμνος, Κολιός, Αγία Παρασκευή, Τρούλος . Σε κάθε μια απ΄αυτες υπάρχει έστω ένα μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα καθώς και εστιατόρια ή όμορφα beach bar.

Εναλλακτικά μπορούμε να πάρουμε μικρά εκδρομικά πλοιαράκια και να πάμε σε παραλίες που δεν έχουμε πρόσβαση με το αυτοκίνητο Πρώτα και καλύτερα τα Λαλαρια ένα απόκοσμο τοπίο με μεγάλα βότσαλα και διάφανα τυρκουαζ νερά, το Κάστρο, η Μεγάλη Ασέληνος με ένα μικρο εστιατόριο και ένα πανέμορφο τοπίο στην οποία έχουμε πρόσβαση κ με αυτοκίνητο ακολουθώντας μια υπέροχη διαδρομή απ΄την διασταύρωση της Αγίας Παρασκευής με πράσινο και πλατάνια
Τέλος υπάρχει η Τσουγκρια ένα μικρο νησάκι ακριβώς απέναντι που κάνει τις Μαλδίβες να ωχριούν μπροστά της, καθάρια νερά, δέντρα ως τη θάλασσα, πράσινο και η μαγεία του Αιγαίου σε άλλη μορφή.

Για το βράδυ η νυχτερινή ζωή τα περιλαμβάνει όλα πλακόστρωτα δρομάκια(με αποκορύφωμα την περίφημη οδό Παπαδιαμάντη),μπαράκια, καφέ, εστιατόρια μπροστά στη θάλασσα, υπέροχα μαγαζιά    (λεφτά να έχεις), κρεπερί και οι γνωστές μαξιλάρες στα σκαλάκια στο παλιό λιμάνι.

Ένας προορισμός που θα σας μείνει αξέχαστος. Απολαύστε το.

Ασέληνος

Τσουγκριά

 

 

 

Αναστασία Λαζαρίμου 

 

Γιατί αλλάζουμε την ώρα στα ρολόγια μας δυο φορές το χρόνο?

Μιας και έφτασε ο καιρός ώστε να αλλάξουμε την ώρα στα ρολόγια , ας δούμε το λόγο που εφαρμόζεται αυτό δύο φορές το χρόνο.
Ο «υπεύθυνος» για την αλλαγή της ώρας είναι ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, ο οποίος φέρεται το 1784 να κάνει λόγο στην αλλαγή της ώρας από τότε. Συγκεκριμένα, σε μία επιστολή του που δημοσιεύθηκε σε μία γαλλική εφημερίδα, έκανε την πρόταση οι άνθρωποι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες να ξυπνούν και να προσέρχονται στις εργασίες τους μία ώρα νωρίτερα, ώστε να υπάρχει διαθέσιμο περισσότερο φυσικό φως κατά τους θερινούς μήνες και να ανάβουν τα φώτα αργότερα. Στην πραγματικότητα ο Φραγκλίνος πρότεινε αντί να αλλάζουν οι δείχτες του ρολογιού να αλλάζουν οι άνθρωποι τα ωράρια τους, με στόχο πάντα την εξοικονόμηση ενέργειας!
Αυτή η αλλαγή έχει σαν αποτέλεσμα την εξοικονόμηση 210 ενεργειακών ωρών, συνολικά στους 7 μήνες της θερινής ώρας. 
Η πρώτη φορά που εφαρμόστηκε η ιδέα ήταν από την γερμανική κυβέρνηση κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου από 30 Απριλίου ως 1η Οκτωβρίου του 1916. Λίγο μετά το Ηνωμένο Βασίλειο ακολούθησε εφαρμόζοντας την θερινή ώρα από 21 Μαΐου ως 1η Οκτωβρίου 1916. Αργότερα, στις 19 Μαρτίου του 1918, το Αμερικανικό Κογκρέσο καθιέρωσε την τυπική χρήση των χρονικών ζωνών και επισημοποίησε την αλλαγή της θερινής ώρας για όλον τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Το μέτρο αυτό όμως καταργήθηκε αμέσως, λόγω της δυσαρέσκειας του κόσμου.
Στην Ελλάδα η θερινή ώρα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, δοκιμαστικά, το 1932 και συγκεκριμένα από τις 6 Ιουλίου μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου όπου τα ρολόγια είχαν τεθεί μία ώρα μπροστά. Στη συνέχεια όμως εγκαταλείφθηκε αυτό επειδή από τις 15 Ιουλίου έως 28 Ιουλίου στις 04:00 ώρα, του 1916, τα ρολόγια στην Ελλάδα είχαν τεθεί 25 λεπτά μπροστά στην εισδοχή της ώρας ζώνης. Έτσι η διαφορά σε σχέση με το φως του Ήλιου που καθορίζει και τον πραγματικό χρόνο γινόταν πολύ μεγάλη κυρίως στα δυτικά τμήματα της χώρας και περισσότερο στη Κέρκυρα. Τούτο είχε ως συνέπεια να εγκαταλειφθεί.
Στη δεκαετία όμως του 1970, μόλις δύο χρόνια μετά την ενεργειακή κρίση που ξέσπασε στην Ευρώπη το 1973 αποφασίστηκε η υιοθέτηση του μέτρου της θερινής ώρας από μεγάλο μέρος των κρατών της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης τότε και της Ελλάδας με έναρξη το 1975.
Η αλλαγή της ώρας, σύμφωνα με την οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποχρεώνει όλα τα κράτη μέλη να τηρήσουν με νόμο,(2000/C 337 Ε/18), γίνεται, πλέον, την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου στη 1 π.μ. ώρα Γκρίνουϊτς (GMT) και τελειώνει την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου του ίδιου έτους πάλι στη 1 π.μ. ώρα Γκρίνουϊτς. Επομένως η αλλαγή είναι ταυτόχρονη για όλα τα κράτη μέλη τα οποία έχουν υιοθετήσει το μέτρο.

Μάκης Μωραΐτης

περισσότερα θέματα εδώ

ΠΛΑΝΗΤΗΣ: ANΗΣΥΧΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ανησυχητικά στοιχεία:

Η ατμοσφαιρική ρύπανση ευθύνεται για 7 εκατομμύρια θανάτους το 2012

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

Η ατμοσφαιρική ρύπανση ήταν η αιτία για το θάνατο περίπου 7 εκατομμυρίων ανθρώπων το 2012, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).

Ο απολογισμός αυτός –διπλάσιος σε σχέση με προηγούμενες εκτιμήσεις- σημαίνει ότι ένας στους 8 θανάτους το 2012 συνδέεται με τους ατμοσφαιρικούς ρύπους και δείχνει πως μειώνοντας τη ρύπανση μέσα και έξω από τις κατοικίες μπορεί να σωθούν μελλοντικά εκατομμύρια ζωές, αναφέρει σε έκθεσή του.

Οι θάνατοι εξαιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης συνδέονται συνήθως με νόσους της καρδιάς, εγκεφαλικά επεισόδια ή χρόνιες πνευμονοπάθειες, καθώς και με τον καρκίνο των πνευμόνων, αλλά και οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις.

«Τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν την ανάγκη για μια συντονισμένη δράση προκειμένου ο αέρας που αναπνέουμε να είναι καθαρός» δήλωσε η επικεφαλής του τμήματος Δημόσιας Υγείας και Περιβάλλοντος του ΠΟΥ, Μαρία Νέιρα. «Οι κίνδυνοι από την ατμοσφαιρική ρύπανση είναι πλέον πολύ μεγαλύτεροι από όσο νομίζαμε ή κατανοούσαμε, ιδιαίτερα για τις καρδιακές παθήσεις και τα εγκεφαλικά επεισόδια» είπε.

Οι οικονομικά φτωχιές χώρες στην νοτιοανατολική Ασία και την περιοχή του Δυτικού Ειρηνικού είχαν το 2012 τα μεγαλύτερα ποσοστά ρύπανσης, με 3,3 εκατομμύρια θανάτους να συνδέονται με τη ρύπανση του αέρα σε εσωτερικούς χώρους και 2,6 εκατομμύρια σε εξωτερικούς.

Σύμφωνα με την έκθεση του ΠΟΥ, η ρύπανση στους εσωτερικούς χώρους προκαλείται κυρίως από το μαγείρεμα με κάρβουνα, ξύλο ή σε σόμπες βιομάζας. Ο Οργανισμός εκτιμά ότι 2,9 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη χρησιμοποιούν για το μαγείρεμα εστίες όπου καίνε ξύλα, κάρβουνα ή κοπριά ως καύσιμο υλικό.

Η ειδικός σε θέματα υγείας στον ΠΟΥ, Φλάβια Μπιουστρέο, λέει πως οι γυναίκες και τα παιδιά –που ζουν σε φτωχές χώρες- αντιμετωπίζουν συχνά το βάρος των κινδύνων από τη ρύπανση σε εσωτερικούς χώρους, «δεδομένου ότι περνούν τον περισσότερο χρόνο τους στο σπίτι, αναπνέοντας τον καπνό και την αιθάλη από τις οικιακές εστίες στις οποίες μαγειρεύουν καίγοντας ξύλα και κάρβουνα».

Στους εξωτερικούς χώρους, ο αέρας μολύνεται κυρίως από τα οχήματα, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τις εκπομπές βιομηχανικών και γεωργικών ρύπων και το μαγείρεμα. Η έρευνα δείχνει ότι τα επίπεδα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης έχουν αυξηθεί σημαντικά σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη, ιδιαίτερα σε χώρες με μεγάλο πληθυσμό, όπως η Κίνα και η Ινδία.

Ο ειδικός για τη δημόσια υγεία στον ΠΟΥ, Κάρλος Ντόρα, κάλεσε τις κυβερνήσεις και τους οργανισμούς υγείας να ενεργούν με βάση τα στοιχεία και να αναπτύξουν πολιτικές για τη μείωση της ρύπανσης του αέρα, κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων.

«Η υπερβολική ρύπανση του αέρα αποτελεί συχνά ένα υποπροϊόν των μη βιώσιμων πολιτικών σε τομείς όπως οι μεταφορές, η ενέργεια, η διαχείριση των αποβλήτων και η βιομηχανία», είπε. «Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι στρατηγικές που θα μπορούσαν να υιοθετηθούν για καλύτερη υγεία θα έχουν ως αποτέλεσμα να μειωθούν και οι δαπάνες για την περίθαλψη».

Πηγή: www.in.gr

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters

ΛΕΙΨΥΔΡΙΑ: MHN "KΛΕΙΝΟΥΜΕ" ΤΑ ΜΑΤΙΑ

''Μ' αρέσει μόνος να βαδίζω σε μονοπάτια με ορυζώνες κι αγριόχορτα τριγύρω, προσεκτικό το κάθε βήμα μου, καθώς γνωρίζω πως πατώ στη θαυμαστή τη γη. Τέτοιες στιγμές, η ύπαρξη είναι μια πραγματικότητα γεμάτη θάμβος και μυστήριο. Οι άνθρωποι συνήθως εννοούν θαύμα το να περπατάς στο νερό ή να πετάς στον αέρα. Όμως νομίζω πως το πραγματικό θαύμα είναι να περπατάς πάνω στη γη. Κάθε μέρα παίρνουμε μέρος σ' ένα θαύμα, που ούτε καν αναγνωρίζουμε: γαλανός ουρανός, άσπρα σύννεφα, πράσινα φύλλα και τα λαμπερά, όλο περιέργεια μάτια ενός παιδιού -τα δικά μας μάτια. Όλα είναι ένα θαύμα ''- Θιχ Νατ Χαν

Ο πλανήτης στα πρόθυρα «τρομοκρατικής» λειψυδρίας

Ενα δισεκατομμύριο άνθρωποι, από την Καλιφόρνια μέχρι τη Μέση Ανατολή, δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό, σύμφωνα με τελευταίες έρευνες που δημοσιεύει η Guardian.

Ένας στους επτά ανθρώπους στον πλανήτη μας, αυτή τη στιγμή στερείται το πόσιμο νερό, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνεται και με τα πρόσφατα στοιχεία της NASA.

Τα δεδομένα που επεξεργάστηκαν οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Irvin, έδειξαν ότι η Καλιφόρνια βρίσκεται στα πρόθυρα μιας “επικής” ξηρασίας, με δεκαεπτά αγροτικές κοινότητες να κινδυνεύουν να ξεμείνουν από νερό μέσα σε 60 ημέρες. Ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί, αφού η υπηρεσία ύδρευσης ανακοίνωσε ότι δεν έχει αρκετό νερό και θα πρέπει να απενεργοποιήσει τις στρόφιγγες προς τις τοπικές υπηρεσίες. Οι αρχές απηύθυναν έκκληση στους κατοίκους της Καλιφόρνια να μειώσουν τη χρήση νερού κατά 20%.

Η εν λόγω αμερικανική πολιτεία δεν αποτελεί μεμονωμένο παράδειγμα, το πρόβλημα έλλειψης νερού διευρύνεται όλο και περισσότερο και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, λόγω αυξανόμενης ζήτησης για τη γεωργία, ενός πληθυσμού που συνεχώς αυξάνεται, όπως και εξαιτίας της παραγωγής ενέργειας και της κλιματικής αλλαγής.

Σύμφωνα με τη Guardian, πέντε ακόμα μεγάλες περιοχές αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα λειψυδρίας. Η μεγαλύτερη πόλη της Βραζιλίας, Σάο Πάολο, βρίσκεται στα πρόθυρα της λειψυδρίας, λόγω σοβαρής ξηρασίας και η κατάσταση ενδέχεται να χειροτερέψει, καθώς η χώρα θα φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το καλοκαίρι. Ο Ιανουάριος ήταν ο πιο ζεστός μήνας που έχει καταγραφεί στην πόλη και το νερό στην κεντρική δεξαμενή του είχε πέσει στο 20,9% της παραγωγικής της ικανότητας, το χαμηλότερο επίπεδο στην τελευταία δεκαετία.

Στη Μέση Ανατολή, η κατάσταση είναι εξίσου ανησυχητική. Η πρωτεύουσα του Ιράν, Τεχεράνη, αντιμετωπίζει τόσο σοβαρή έλλειψη που οι αρχές ετοιμάζουν σχέδια έκτακτης ανάγκης σε μια περιοχή όπου ζουν 22 εκατ. άνθρωποι, αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλης. Ο πρόεδρος Hassan Rouhani ανακοίνωσε πως πρόκειται για θέμα εθνικής ασφάλειας.

Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η έλλειψη έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που το κράτος προέβη στη χρήση μη συμβατικών πόρων, όπως αφαλάτωση, επεξεργασία λυμάτων, συλλογή των όμβριων υδάτων και σπορά των νεφών. Σε ένα συνέδριο για το νερό, ο πρίγκιπας Sheikh Mohammed bin Zayed al-Nahyan δήλωσε: “Για εμάς, το νερό πλέον είναι πιο σημαντικό από το πετρέλαιο”.

Η Ιορδανία, η τρίτη στα χαμηλότερα αποθέματα νερού χώρα της Μέσης Ανατολής, αγωνίζεται να αντιμετωπίσει την εισροή προσφύγων από τη Συρία. Η χώρα διανύει διακοπές ρεύματος εξαιτίας της έλλειψης νερού. Ο πρίγκιπας Hassan, θείος του βασιλιά Abdullah, προειδοποίησε την περασμένη εβδομάδα ότι ένας πόλεμος για το νερό και την ενέργεια θα μπορούσε να είναι πιο αιματηρός ακόμα και από την “Αραβική Άνοιξη”.

Στη Βόρεια Αφρική, οι αιγυπτιακές αρχές ζήτησαν από την Αιθιοπία να σταματήσει την κατασκευή ενός μεγάλου φράγματος στο Νείλο, υποσχόμενες να προστατεύσουν τα ιστορικά δικαιώματά της Αιγύπτου στο ποτάμι με “οποιοδήποτε κόστος”. Έκαναν έκκληση για μια μελέτη σχετικά με το εάν το εν λόγω έργο θα μειώσει τη ροή του ποταμού.

Περίπου 600 εκατ. άνθρωποι ζουν στη λωρίδα 2.000 χιλιομέτρων -η οποία εκτείνεται από το ανατολικό Πακιστάν διασχίζοντας τις ζεστές, ξηρές πεδιάδες της βόρειας Ινδίας και καταλήγοντας στο Μπαγκλαντές- μία από τις πιο έντονα αρδευόμενες περιοχές. Το 75% των αγροτών βασίζονται σε νερό από υπόγειες γεωτρήσεις.

Τέλος, η βρετανική εφημερίδα γράφει ότι αυξανόμενος ανταγωνισμός σε θέματα νερού υπάρχει και στην Κίνα. Περισσότεροι από μισοί νέοι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα αναμένεται να κατασκευαστούν σε περιοχές που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα πρόσβασης σε πηγές νερού, απειλώντας έτσι τη γεωργία, όπως και τη βιομηχανία και τους κατοίκους.

Πηγή: econews

Αγιάσος Μυτιλήνης...

...γνωρίστε την, είναι μια πρόκληση 

Σαν επισκέπτες της Λέσβου δεν θα παραλείψετε να επισκεφθείτε την Αγιάσο. Το «ορεινό» νησιώτικο χωριό με την ξεχωριστή καταπράσινη φύση και τους «αψείς» ορεσίβιους κατοίκους του, που διακρίνονται για την οξύνοια, την εργατικότητα και την έντονη πνευματικότητα, μα και για το μόνιμα καλοπροαίρετο περιπαιχτικό τους ύφος. 

Δρόμοι στενοί, γραφικοί, ανηφορικοί και κατηφορικοί, σας γυρίζουν πραγματικά σε μια άλλη εποχή. Θρησκευτικό και πνευματικό κέντρο, πηγή χειροποίητων σκαλιστών και αγγειοπλαστικής μπορεί να ικανοποιήσει πολλές από τις προσδοκίες σας, ιδιαίτερα αν αυτές έχουν σχέση με το θρησκευτικό ή το καλλιτεχνικό στοιχείο (θέατρο, χορός, μουσική) ή με τη λατρεία της φύσης, εν γένει με τη παράδοση. 

«Δασκαλομάνα» λέγεται από πολλούς και είναι αλήθεια, γιατί ένας μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών προέρχονται από αυτήν. 

Άνθρωποι, με μικρή ή μεγάλη μόρφωση, απέκτησαν τα ιδιαίτερα εκείνα χαρακτηριστικά του «εσωτερικά» μορφωμένου ανθρώπου είτε μέσα από την Εκκλησία είτε μέσα από το Αναγνωστήριο, με αποτέλεσμα να εκπέμπουν φως και να γίνονται μεταγωγοί ψυχικής καλλιέργειας σε όλους με όσους συναναστρέφονται.

Μεσόγεια γραφική κωμόπολη η Αγιάσος, με ανατολίτικο και νησιώτικο χαρακτήρα, χτισμένη αμφιθεατρικά στις ρίζες του βουνού Όλυμπος, που είναι και το ψηλότερο του νησιού, έχει ως κόσμημά της την εκκλησία της Παναγίας στο κέντρο της αγοράς. Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγιάσος δημιουργήθηκε μετά από θαύμα της Παναγίας, που το εικόνισμά της είχε φέρει ο μοναχός Αγάθωνας και έχτισε την εκκλησία-μοναστηριακό συγκρότημα της Παναγίας της Σιών το 1170. 

 

Ίσως κάποιες στιγμές να ανταμώσετε αυτό που στα 1930 είχε γράψει ο Κώστας Ουράνης: «…στην Αγιάσο είναι ότι και στο Άγιο Όρος. Η ζωή μοιάζει να κινείται με μια αφάνταστη επιβράδυνση, να είναι αιώνες ολόκληρους πίσω από την εποχή μας. Όλα εκεί είναι απλά, ήσυχα, πατριαρχικά, όπως στους καιρούς που η μηχανή δεν είχε ακόμα εμφανισθεί…» 

Ευτυχία Σαμψών

Marcel Marceau video

Η Μαρία Ανδρέου δημιουργεί.

Τελευταία έξοδος … Κορυδαλλός

Νοσοκομείο «Άγιος Παύλος» των Φυλακών Κορυδαλλού… 

Φεβρουάριος 2014… Οι επανειλημμένες καταγγελίες των τροφίμων, ανάγκασαν τους τοπικούς παράγοντες του Κορυδαλλού να επισκεφτούν το αναρρωτήριο, όπου και διαπίστωσαν τις άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες νοσηλείας, οι οποίες επιδεινώνονται από τον υπερπληθυσμό, την έλλειψη προσωπικού, την παλαιότητα των χώρων και τις συνθήκες υγιεινής. 

«Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να καταδικάζει δυο φορές τους ανθρώπους που ήδη πληρώνουν για το όποιο σφάλμα τους εκτίοντας την ποινή τους», δήλωσε ανάμεσα στα άλλα ο Δήμαρχος, «220 άνθρωποι στοιβάζονται κάτω από απαράδεκτες συνθήκες σε έναν χώρο που με το ζόρι επαρκεί για 60. Το κράτος δεν μπορεί να θεωρεί το Νοσοκομείο των Φυλακών Κορυδαλλού αποθήκη ασθενών μεταφέροντας εδώ κρατούμενους από όλες τις Φυλακές της χώρας, παραβιάζοντας έτσι και τις πιο στοιχειώδεις συνθήκες ασφάλειας για ασθενείς και εργαζόμενους. Είμαστε στο πλάι τους». 

Κείμενο: Διονυσία Αγγελίδη

Βίντεο: Ειρήνη Συκάλλου

Στήριξη των τοπικών επιχειρήσεων και της απασχόλησης μέσω του προγράμματος Urbact ΙΙ

Ο Δήμος Κορυδαλλού συμμετέχει στο διακρατικό δίκτυο πόλεων GASTRONOMIC CITIES (URBACT II) μαζί με το Burgos της Ισπανίας (συντονιστής), το Fermo της Ιταλίας, την Alba Julia της Ρουμανίας και την L’Hospitalet επίσης από την Ισπανία (Βαρκελώνη). 

Το πρόγραμμα προσπαθεί να στηρίξει την τοπική επιχειρηματικότητα και ειδικά τις επιχειρήσεις εστίασης και διατροφής που αποτελούν μεγάλο ποσοστό της τοπικής μας αγοράς.

Η φωτογραφία προσπαθεί να αναδείξει πλευρές σημαντικές 

από τη ζωή και την ιστορία της πόλης μας και αποτελεί μέρος του 

υλικού υλικού για την προβολή του Κορυδαλλού στη συνάντηση 

των πόλεων που συμμετέχουν στο πρόγραμμα.

Στόχος του προγράμματος είναι η μεταφορά τεχνογνωσίας με βάση τις καλές πρακτικές που προτείνει ο συ-ντονιστής δήμος και η διαμόρφωσή τους σύμφωνα με τις τοπικές ιδιαιτε-ρότητες κάθε πόλης. Σημείο αναφοράς είναι η γαστρονομία και η αξιοποίησή της ως εργαλείο για την ενίσχυση της απασχόλησης. 

Η συμμετοχή μας στο URBACT II, θεμελιώνει την προοπτική της πόλης μας τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Ταυτόχρονα, δημιουρ-γείται μια σημαντική προοπτική για τη μεταφορά και την υιοθέτηση νέων τρόπων που θα μπορέσουν να συμ-βάλλουν στην τοπική ανάπτυξη.

Στην εναρκτήρια συνάντηση στο Παρίσι, συμμετείχαν 30 δήμοι από 15 χώρες της Ε.Ε. με 100 εκπροσώπους –με μοναδική ελληνική συμμετοχή το Δήμο Κορυδαλλού. 

Το πρόγραμμα αναμένεται να διαρκέσει μέχρι το Μάρτιο του 2015. Έχει ήδη πραγματοποιηθεί η δεύτερη συνάντηση στο Burgos της Ισπανίας, όπου οι δήμοι-εταίροι ενημερώθηκαν σχετικά με τις πρακτικές που ακολουθεί η συντονίστρια πόλη. Αυτές τις μέρες πραγματοποιείται η τρίτη συνάντηση στο Fermo της Ιταλίας. Εν συνεχεία, οι εκπρόσωποι των δήμων-εταίρων θα επισκεφθούν την Alba Julia, την L’Hospitalet και τον Κορυδαλλό.

Στις συναντήσεις, τον Κορυδαλλό εκπροσωπούν υπηρεσιακοί παράγοντες, ο Αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Μιχάλης Λώνας (γενικός γραμματέας Αρτοποιών Πειραιώς & Νήσων) και εκπρόσωπος τοπικών επιχειρήσεων.

Ο Δήμαρχος Σταύρος Κασιμάτης με επιστολή του κάλεσε σε σχετική συνάντηση όλες τις τοπικές επιχειρήσεις, προκειμένου να ενημερώσει για το πρόγραμμα, να ζητήσει τις προτάσεις τους για την καλύτερη δυνατή αξιοποίησή του προς όφελος επιχειρήσεων, Δήμου και εργαζόμενων, καθώς και να ορίσουν τον εκπρόσωπό τους στην υλοποίηση του προγράμματος.

Το πρόγραμμα δεν έχει καμία επιβάρυνση για τον προϋπολογισμό του Δήμου, αφού χρημα-τοδοτείται εξ ολοκλήρου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ειρήνη Συκάλλου

12 Μαρτίου - 25 χρόνια internet

12 Μαρτίου. Πριν 25 χρόνια κάτι νέο δημιουργήθηκε. Το όνομά του;  ΙΝΤΕΡΝΕΤ.

Όμως, ποιος μπορεί να ξέρει αν θα υπήρχε, αν δεν δύο δεκαετίες πριν δεν είχε προηγηθεί το ARPANET, το πρώτο δίκτυο μεταγωγής δεδομένων σε «πακέτα».

Το πρώτο μήνυμα από το τότε πρωτόγονο διαδίκτυο (ARPANET), εστάλη το 1969, από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες (UCLA). Αν και μη ολοκληρωμένη προσπάθεια, το σύστημα πρόλαβε να στείλει μόλις δύο γράμματα και μετά «κράσαρε», σύντομα βελτιώθηκε και άρχισαν να διακινούνται δεδομένα, ανοίγοντας τότε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία των επικοινωνιών.

Σήμερα η αίθουσα που έγινε αυτή η πρώτη προσπάθεια, έχει μετατραπεί σε μουσείο, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να δει από που ξεκίνησαν όλα.

Το όνομα αυτής της αίθουσας ''ΑΙΘΟΥΣΑ 3420''.

Εκ πρώτης όψεως δεν «τραβάει» καθόλου το μάτι, μέσα από το τζάμι της, φαίνεται ένα αρχαίο μηχάνημα (σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα) που μοιάζει με γραφομηχανή και κάτι που μοιάζει με μεταλλική ντουλάπα , απ'όπου προεξέχουν ηλεκτρονικά καλώδια και εξαρτήματα.

Η αρχική ιδέα

Ενώ ήταν ακόμα φοιτητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, του Λέοναρντ Κλάινροκ, είχε  την ιδέα της  μετάδοσης δεδομένων ως ανεξάρτητων «πακέτων» σε κόμβους, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιούνται από πολλούς χρήστες. Η ιδέα του Κλαινροκ, την οποία την ανέπτυξε στο διδακτορικό του, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, προσέλκυσε το ενδιαφέρον της ARPA,  της Υπηρεσίας Προωθημένων Ερευνών του αμερικανικού υπουργείου Αμυνας (νυν DARPA). Η ARPA αποφάσισε να χρηματοδοτήσει ένα πιλοτικό πρόγραμμα για την ανάπτυξη ενός τέτοιου πρωτοποριακού δικτύου.

Μία ομάδα μηχανικών ηλεκτρονικών υπολογιστών της BBN ανέπτυξε έναν πρωτοποριακό κόμβο διεπαφής επεξεργασίας μηνυμάτων - Interface Message Processor ή IMP - ο οποίος αποτέλεσε ουσιαστικά το πρώτο router. Ο πρώτος IMP τοποθετήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες στην Καλιφόρνια, όπου εργαζόταν πλέον ο δρ Κλάινροκ, ο οποίος και ανέλαβε να σχεδιάσει το δίκτυο και να διεξαγάγει πειράματα.

Το πρώτο μήνυμα

Στις 29 Οκτωβρίου του 1969 η ομάδα των μηχανικών μαζί με τον δρ Κλάινροκ,  συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα 3420 για να επιχειρήσουν την πρώτη τους προσπάθεια στο να στείλουν το πρώτο μήνυμα στο Ινστιτούτο Ερευνών του Στάνφορντ, όπου είχε εγκατασταθεί ένας δεύτερος κόμβος. Το μήνυμα ήταν «LOGIN», μόλις όμως πάτησαν τα πρώτα δύο πλήκτρα το σύστημα «κράσαρε». Το πρώτο μήνυμα, λοιπόν, που στάλθηκε από το δίκτυο που αργότερα θα εξελισσόταν στο Internet ήταν, όπως αφηγήθηκε ο ίδιος ο καθηγητής Κλάινροκ στο διαδικτυακό περιοδικό Gizmodo, ένα απλό «LO». Μία ώρα αργότερα, ωστόσο, οι ερευνητές επανέλαβαν την προσπάθεια, αυτή τη φορά με επιτυχία.

Τον Δεκέμβριο του 1969 τέσσερις IMP είχαν εγκατασταθεί σε μόνιμη βάση - στο UCLA, στο Στάνφορντ, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Μπάρμπαρα και στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα. Το 1970 οι IMP πέρασαν στην Ανατολική Ακτή, ενώνοντας 13 κόμβους σε διάφορα ερευνητικά κέντρα. Το 1971 ο αριθμός αυξήθηκε στους 18 και η ανάπτυξη αυτή συνεχίστηκε με σταθερό ρυθμό: το 1981 το δίκτυο έφθασε πλέον να ενώνει 213 υπολογιστές, ενώ ένας ακόμη συνδεόταν κάθε 20 ημέρες, οδηγώντας σταθερά στην «έκρηξη» του Internet που ακολούθησε.

Μετά την πρώτη δόξα, ωστόσο, η αίθουσα 3420 πέρασε στην... αφάνεια. Τα «αρχαία» πλέον με την πρόοδο της τεχνολογίας αποσύρθηκαν και ο χώρος μετατράπηκε σε εργαστήριο με μοντέρνο εξοπλισμό για τις επόμενες γενιές φοιτητών. Το 2011, το πανεπιστήμιο ίδρυσε το Κέντρο Ιντερνετικών Σπουδών Κλάινροκ (Kleinrock Center for Internet Studies) προς τιμήν του καθηγητή. Ο ίδιος ο Λέοναρντ Κλάινροκ ανέλαβε, μαζί με μια ομάδα συνεργατών του, να «αναστήσει» το «δωμάτιο του Internet», ώστε να γίνει η έδρα του νέου κέντρου.

Πέραν του ηλεκτρονικού εξοπλισμού, η αίθουσα αποκαταστάθηκε πλήρως, αποκτώντας το ντεκόρ της εποχής με κάθε λεπτομέρεια - η ομάδα των ερευνητών συνέθεσε ακόμη και το ίδιο χρώμα στους τοίχους με βάση παλιές φωτογραφίες. Έτσι, σήμερα οι επισκέπτες μπορούν να δουν «ζωντανό» ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας μας, και από που ξεκίνησε αυτό που σήμερα είναι τόσο απαραίτητο σε όλους μας.

Μάκης Μωραΐτης

περισσότερα θέματα εδώ

Ο Κολοσσός της Ρόδου

Ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου θεωρείται ο Κολοσσός της Ρόδου. Ήταν ένα τεράστιο σε διαστάσεις άγαλμα το οποίο απεικόνιζε τον θεό Ήλιο. Σύμφωνα με το θρύλο, τον 4ο π.Χ. αιώνα ο θεός Ήλιος έσωσε τη Ρόδο από την πολιορκία του Μακεδόνα στρατηγού Δημητρίου του Πολιορκητή.

Λόγω ότι οι Ρόδιοι αρνήθηκαν να βοηθήσουν στην εκστρατεία του Αντίγονου ΙΑ του Μακεδόνα, το 305 π.Χ., εναντίον του Πτολεμαίου της Αιγύπτου, έστειλε τον γιό του να τιμωρήσει του Ροδίους. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής κατέπλευσε στη Ρόδο με 200 πολεμικά πλοία, στα οποία επέβαιναν 40.000 στρατιώτες. Οι Ρόδιοι είχαν να αντιπαρατάξουν μόνον 6.000 - 7.000 άνδρες. Με έναν πολιορκητικό πύργο ύψους 46 μέτρων κι επενδυμένο με σιδερένια φύλλα,σφυροκοπούσαν τα τείχη της πόλης. Αν και προκλήθηκαν αρκετά ρήγματα, οι Ρόδιοι απώθησαν τους πολιορκητές, αναγκάζοντάς τους να συμβιβαστούν. Με το χαρακτηριστικό επιχειρηματικό τους δαιμόνιο, οι Ρόδιοι πούλησαν τον πύργο και τον υπόλοιπο πολεμικό εξοπλισμό αντί ενός υπέρογκου ποσού, το οποίο διέθεσαν για να τιμήσουν τον θεό που τους έσωσε.

Για να ευχαριστήσουν τον προστάτη τους , οι Ρόδιοι έδωσαν εντολή στον Χάρη τον Λίνδιο , μαθητή του Λύσιππου, τον 3ο π.Χ. αιώνα. Ήταν ένα γιγάντιο, σε μέγεθος μπρούτζινο άγαλμα, λέγεται ότι είχε το ίδιο μέγεθος με το Άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη, αν και στηριζόταν σε χαμηλότερη βάση. Υψωνόταν περίπου 33 μέτρα πάνω από το μαρμάρινο βάθρο του, δηλ ήταν δυόμιση φορές υψηλότερο από το άγαλμα του Δία στην Ολυμπία (έργο του Φειδία).Η όψη του αγάλματος λέγεται ότι διακρινόταν από την είσοδο του λιμένα της Ρόδου. Αν και ορισμένοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ο Χάρης είχε δώσει στο πρόσωπο του Κολοσσού τα χαρακτηριστικά του Αλέξανδρου( ο Χάρης ήταν γνωστός για τις ρεαλιστικές προτομές του Μεγάλου Αλεξάνδρου), ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για την ακριβή όψη του αγάλματος. 

Το βάθρο του αγάλματος ήταν από λευκό μάρμαρο. Ο Φίλων ο Βυζάντιος αναφέρει ότι χρησιμοποιήθηκαν 15 τόνοι από μπρούντζο και 9 τόνοι σιδήρου. Υπολογίζεται, όμως, ότι οι αληθινές ποσότητες ήταν πολύ μεγαλύτερες. Λαμβάνοντας υπ`όψιν ότι το Άγαλμα της Ελευθερίας στην Νέα Υόρκη έχει το ίδιο περίπου μέγεθος και βάρος 225 τόνους, ο Κολοσσός πρέπει να είχε ανάλογο βάρος. Το ότι τα πόδια του Κολοσσού ήταν ενωμένα, σήμαινε ότι ο Χάρης έπρεπε να δώσει λύσεις σε αρκετά τεχνικά προβλήματα. Μετά την αγκύρωση των πελμάτων του αγάλματος στο βάθρο ύψους 12 μέτρων, ο Χάρης κατασκεύασε έναν τεράστιο σκελετό από πέτρινα υποστυλώματα και σιδερένιες ράβδους, πάνω στον οποίο προσαρμόστηκαν χυτά μπρούντζινα φύλλα. Η γιγαντιαία μορφή, που ολοκληρώθηκε σε 12 χρόνια, καλύφθηκε με μπρούντζινη επένδυση. Όταν απομακρύνθηκε ο βοηθητικός τεχνητός γήλοφος που περιέβαλλε το άγαλμα, και ο Ήλιος αποκαλύφθηκε στους κατοίκους της Ρόδου, ο Χάρης πρέπει να άφησε ένα στεναγμό ανακούφισης. Είχε επίσης πάρει αποτελεσματικά μέτρα κατά του κινδύνου των ισχυρών ανέμων, που θα μαστίγωναν την εύθραυστη κατασκευή.

Το άγαλμα ήταν μια «διαφήμιση» για την πόλης, απόδειξη του πλούτου και της τεχνολογίας της. Δυστυχώς, όμως, γύρω στο 226 π.Χ., μόλις 60 χρόνια μετά τα αποκαλυπτήρια, ο Κολοσσός κατέρρευσε, καθώς τα γόνατά του τσακίστηκαν από ένα σεισμό. 

Το 654 μ.Χ., 900 χρόνια μετά την κατάρρευση του Κολοσσού, οι Σαρακηνοί λεηλάτησαν τη Ρόδο και πούλησαν τον τεμαχισμένο Ήλιο ως μέταλλο. Λέγεται ότι ο αγοραστής χρησιμοποίησε 900 καμήλες για τη μεταφορά των θραυσμάτων στη Συρία. Έτσι το είδωλο του θεού που κάποτε έσωσε την πόλη από την ξένη εισβολή είχε μια μοίρα ανάλογη με εκείνη της πολιορκητικής μηχανής του Δημήτριου, που με την πώλησή της χρηματοδοτήθηκε η ανέγερση του Κολοσσού. Το γιγαντιαίο άγαλμα του Χάρη ήταν ένα θαύμα, που ταυτίστηκε με το μεγαλείο αλλά και τη ματαιότητα της ανθρώπινης φιλοδοξίας.

Ο Κολοσσός της Ρόδου δεν ήταν μόνο ένα έργο απαράμιλλης τέχνης και αισθητικής. Χτίστηκε ως ευγνωμοσύνη προς τον Θεό Ήλιο, προστάτη του νησιού, και συμβόλιζε την ελευθερία και ανεξαρτησία των Ροδίων. Παρ`όλο που το έργο καταστράφηκε 60 μόλις χρόνια μετά την κατασκευή του, η φήμη του πέρασε τα όρια της Ελλάδας, και έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ως εκ τούτου, μέχρι σήμερα η λέξη «Κολοσσιαίο» σημαίνει στα Ελληνικά ένα εντυπωσιακό, μεγάλο σε μέγεθος, έργο και έχει υπεισέλθει με την ίδια σημασία σε όλες τις Λατινογενείς γλώσσες. Έτσι, το θέατρο της Αρχαίας Ρώμης (80 π.Χ.), λόγω του μεγέθους του και της μεγαλοπρέπειάς του, ονομάστηκε Κολοσσαίο (Colosseum).

Εν κατακλείδει, η τεχνική του αγάλματος ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες ανά τους αιώνες. Στην είσοδο του Κολοσσαίου δέσποζε ένα άγαλμα (με εμφανή επιρροή κι ομοιότητα με τον Κολοσσό της Ρόδου), το οποίο μετά τον θάνατο του Νέρωνα αφιερώθηκε στον θεό Ήλιο. Χιλιετίες αργότερα, ο Γάλλος γλύπτης Φρεντερίκ Ωγκύστ Μπαρτολντί (Frédéric Auguste Bartholdi) στην προσπάθεια του να αποτυπώσει με σύγχρονα μέσα το μέγεθος, την τεχνική αλλά και τον συμβολισμό του Κολοσσού της Ρόδου, έφτιαξε το Άγαλμα της Ελευθερίας, το οποίο θεωρείται ένα σύγχρονο θαύμα μοναδικής τέχνης.

Μάκης Μωραΐτης

περισσότερα άρθρα εδώ

ΜΙΑ ΘΕΑ ΣΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

"ΝΓΣ ΑΡΤΕΜΙΣ ΄78"

Η μοναδική ομάδα κολύμβησης του Δήμου Κορυδαλλού

Η κολύμβηση είναι ένα άθλημα που προάγει την ευγενή άμιλλα βελτιώνει την φυσική και σωματική κατάσταση. 

Η επαφή με το νερό βοηθά τα παιδιά να χαίρονται, να χαλαρώνουν και να ξεπερνούν τους φόβους τους.

Η "ΝΓΣ ΑΡΤΕΜΙΣ ΄78" είναι μια ομάδα γεμάτη με αθλητική ιστορία 35 χρόνων, που τη γιόρτασε με την διοργάνωση αγώνων στο δημοτικό κολυμβητήριο Νικαίας "Ο Πλάτων" την αγωνιστική περίοδο του 2013.

Η προαγωνιστική ομάδα της ΝΓΣ ΑΡΤΕΜΙΣ ΄78

Τα τμήματα της αγωνιστικής καθώς και της προαγωνιστικής, βρίσκονται εδώ και 2 περίπου χρόνια κάτω από τις τεχνικές οδηγίες του ομοσπονδιακού προπονητή Νίκου Γέμελου, συμμετέ-χοντας  στους περισσότερους αγώνες (πρωταθλήματος - διασυλλογικούς) στην Αττική άλλα και εκτός αυτής κάποιες φορές.

Οι διακρίσεις και τα μετάλλια των αθλητών της ΑΡΤΕΜΙΣ΄78 την κατα-τάσσουν στους διακριθέντες συλλόγους του λεκανοπεδίου τα τελευταία χρόνια.

Ο Δήμαρχος του Κορυδαλλού κ. Κασιμάτης 
συγχαίρει τον πρόεδρο της ομάδας κ.Αχείμαστο 
για την άψογη διεξαγωγή των αγώνων παρουσία 
του δημάρχου Νικαίας- Ρέντη κ.Ιωακειμιδης

Ο πρόεδρος της ομάδας Δημήτρης Αχείμαστος καθώς και το ΔΣ σε συνεργασία με τους γονείς των αθλητών ξεπερνούν προβλήματα μαζί και έχουν καταφέρει να λειτουργούν σαν οικογένεια με στόχο πάντα τον αθλητισμό και την καλύτερη ποιότητα ζωής των παιδιών.

Σε μια ομάδα με σχεδόν μηδενικές κρατικές επιχορηγήσεις που στηρίζεται στην αγάπη για τον αθλητισμό και στους ανθρώπους που την πλαισιώνουν αξίζει να βρισκόμαστε πάντα δίπλα της.

Στις 7-9 Μαρτίου το προαγωνιστικό τμήμα της ομάδας συμμετείχε στους χειμερινούς αγώνες πρωταθλήματος της ΚΟΕ που διεξάχθηκαν στο κλειστό κολυμβητήριο Νικαίας με μεγάλη επιτυχία.

Απ΄αυτούς τους αγώνες και μετά, ουσιαστικά, ξεκινά η αγωνιστική περίοδος που θα διαρκέσει έως τους θερινούς αγώνες πρωταθλήματος της ΚΟΕ στο τέλος του Ιουνίου. 

Τους ευχόμαστε καλή επιτυχία

Ανδρέου Μαρία