Ο Πλάτ και η Πάτσυ μάγεψαν το
αμερικάνικο κοινό
Ένα
σχόλιο για την καλύτερη ταινία της χρονιάς
Μια
ταινία που μετά από καιρό άξιζε τη βράβευση. Σίγουρα είναι ένα σκληρό έργο που
δε χαϊδεύει τον κόσμο αλλά ταρακουνά τα μυαλά. Η ιστορία ενός ανθρώπου που
ξεκινάει ελεύθερος από τη Νέα Υόρκη του 1850 και καταλήγει σκλάβος στις
βαμβακοφυτείες του Νότου. Η ανθρώπινη ζωή υπολογίζεται σύμφωνα με τα κιλά του
βαμβακιού που μαζεύουμε.
‘Ολοι οι
ηθοποιοί συμπεριλαμβανομένων και των δύο πρωταγωνιστών δίνουν τον καλυτερό τους εαυτό. Ο Μάικλ
Φασμπίντερ κρύβει όλη την ομορφιά του κάτω απ΄τη σκληρότητα του λευκού μανδύα.
Επαιξε καταπληκτικά αφήνοντας πίσω τους ρόλους του παρελθόντος. Και φυσικά ο
Μπράντ Πίτ ( συμπαραγωγός της ταινίας) ανοίγει την πόρτα προς την ελευθερία.
Το
ειδυλλιακό τοπίο του Νότου, οι βάλτοι, τα χρώματα του ήλιου που ανατέλλει
έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα εγκλήματα που μεταφορικά και κυριολεκτικά
συμβαίνουν.
Σίγουρα
δικαιούνταν το όσκαρ φωτογραφίας που δεν καταφερε να πάρει. Παρ΄όλα αυτά μια
πολύ καλή προσπάθεια που άξιζε τα 3 όσκαρ που πήρε Καλύτερης ταινίας,
Διασκευασμένου σεναρίου, Β΄
Γυναικείου ρόλου και σε κάνει να φύγεις συγκλονισμένος απ΄την αίθουσα.
Και του
χρόνου με μια εξίσου ανάλογη ταινία.
Λουπίτα Νιόγκ'ο
Βραβευμένη με το Όσκαρ Β Γυναικείου Ρόλου
Λαζαρίμου Αναστασία, Κουφογιάννη Ιωάννα, Ανδρέου Μαρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου