Από Φωτεινή Μάργαρη
Ζουν ανάμεσα μας. Τους βλέπουμε καθημερινά να κοιμούνται καταμεσής στα πεζοδρόμια με κρύο, με ζέστη, πολλές φορές ανήμποροι να μιλήσουν, απλώς σε κοιτούν βουβά. Είναι η καινούρια τάξη των Ελλήνων. Οι άστεγοι. Δεδομένης της οινομικής κρίσης και της ανεργίας παρουσιάζεται η "νέα γενιά των αστέγων", άτομα που μέχρι πρότινος είχαν ένα επαρκές ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο και δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα ψυχικής υγείας ή κάποια μορφή εξάρτησης. Πρώην οικογενειάρχες, πρώην εργάτες, πρώην ελεύθεροι επαγγελματίες. Προ κρίσης.
Τώρα άνεργοι, άστεγοι ζουν βιώνοντας τον αποκλεισμό, την καθημερινή αβεβαιότητα και την ντροπή, χωρίς αξιοπρέπεια. Με μία αγωνία σιωπηλή και αόρατη. Ζουν χωρίς τα αυτονόητα για τους περισσότερους ανθρώπους. Φαγητό, ύπνος, μπάνιο. Οι άνθρωποι χωρίς σπίτι είναι μία πραγματικότητα που ίσως ήρθε ο καιρός να σταματήσουμε να αγνοούμε και να προσπερνάμε.
Ας γίνουν μέρος της σκέψης και της καθημερινότητάς μας. Είναι η ελάχιστη χειρονομία ανθρωπιάς και πολιτισμού που τους οφείλεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου